Tag Archief van: wandeltherapie

Zelf doen

1 Reactie

 

Zelf doen

 

 

“Ik ben al 55 jaar oud, ik moet het toch zelf kunnen?” Met tranen in de ogen wordt een steentje weggetrapt en vol schaamte naar de grond gekeken. Er is even geen oogcontact en er valt een stilte. Dat is meteen zo fijn aan buiten, het is ok om even stil te zijn en te doorvoelen wat die vraag nu precies inhoudt. En wat het doet met iemand voorbij het cognitieve. En dat is nu eenmaal wel de sterkste/meest dominante coping van deze cliënt.

Zijn lichaamstaal spreekt boekdelen. Schouders hangen naar beneden en zijn iets naar voren gebogen, zijn hoofd is van me afgewend en gebogen. We lopen verder en als hij dan eindelijk oogcontact maakt, dan vat ik dat op als een teken dat hij nu ruimte heeft voor een vraag van mijn kant. “Wat is zelf doen voor jou, hoe ziet dat eruit?”

“Nou, dan hoef ik geen bevestiging of erkenning van een ander te krijgen, dan laat ik opmerkingen die me zo aangrijpen gewoon van me afglijden. Dan hoef ik geen emoties met de ander te delen en daar begrip voor te vragen. Dan kan ik het zelf helemaal aan.”

 

 

Om je heen kijken

Ik kijk om me heen en vraag mijn cliënt om met me mee te kijken. Hoe doen de bomen dat eigenlijk, de regen van zich af laten glijden en zelf verder groeien zonder dat iemand aan ze trekt? Staan ze helemaal los van alles en iedereen terwijl ze dat doen? Hij kijkt me raar aan. Natuurlijk niet, bomen zijn afhankelijk van de voeding vanuit de bodem, de zon en regen. Maar ook van de mens, om beschermd te worden en niet gekapt of beschadigd.

Maar zijn ze wel zelfstandig dan, mogen we zeggen dat ze het zelf kunnen? Het antwoord is ja, ze doen het helemaal zelf en zijn daarbij afhankelijk van hun standplaats, de weersomstandigheden en andere helpende of minder helpende factoren.

 

 

Rondje symboliek

We hebben het regelmatig gehad over zijn rationele en nuchtere manier van denken en hoe dat hem hindert om te voelen en hulp te vragen als iets emotioneel pijn doet. Ik vraag hem of we even een rondje symboliek kunnen doen. Zijn zelf doen tegenover het zelf doen van de bomen. De hulpbronnen die bomen aanboren en met hun leven afhankelijk van zijn tegenover zijn wens om niemand te betrekken bij zijn emotionele binnenwereld. Ik vraag hem of dat wel haalbaar is en of hij denkt dat mensen dingen die raken echt van zich af laten glijden of dat het meer een houding is.

Het antwoord is nee, het is niet haalbaar om samen te willen zijn en tegelijkertijd niemand toe te laten. En de populaire opmerking over vervelende dingen van je af laten glijden, geeft alleen maar druk om te presteren. De bomen maken volop gebruik van hulpbronnen om onder andere regen van zich af te laten glijden, maar ook om met hitte om te gaan of andere bedreigingen. Wat zijn de hulpbronnen die hij aan kan spreken als iemand een hele vervelende opmerking maakt bijvoorbeeld?

 

 

Ruimte innemen

Hij gaat er echt voor staan, met op de achtergrond een enorme eik die hij uitkiest als rolmodel. Hij spreekt de wens uit om ruimte in te nemen, zoals de boom achter hem. Om uit spreken wat de opmerking van die ene collega met hem gedaan heeft, dan is zijn hulpbron zichzelf toestemming geven. Geheel autonoom en toch in interactie met de ander.

De schaamte is verdwenen uit zijn ogen. Het gevoel van afhankelijkheid dat hulp vragen bij hem opriep is weg. Hij heeft ervaren dat hij zelf veel hulpbronnen in huis heeft om in interactie met de ander ruimte in te nemen en dat betekent dus ook met zijn gevoelens en behoeften. De boom regelt zelf zijn groei en wordt daarbij beïnvloed door zijn achtergrond en de huidige omstandigheden. Dat geldt voor elk levend wezen, dus ook voor mij, is de conclusie waarmee we afsluiten terwijl we bij de uitgang van het natuurgebied aan komen.

 

 

 

 

 

 

Door Irina Poleacov geschreven voor De Buitenpsychologen

Voor het leven kiezen

3 Reacties

 

 

Licht en donker

De combinatie licht en donker, onbezorgd en zwaar, serieus en speels die vanzelfsprekend ontstaat in de wandelgesprekken, heeft voor altijd mijn hart gestolen. Er zijn zoveel goede redenen te bedenken om met je cliënten de natuur in te trekken en deze is key als je voor wandeltherapie kiest.

 

 

Samen snotteren

De afgelopen weken hebben mijn gesprekpartners regen en storm getrotseerd en soms van een zonnetje genoten. De onderwerpen varieerden van eenvoudig tot zeer complex. Net als in de kamer bij de psycholoog. Alleen snotterden we hier samen de sessie door, werden bijna opgetild door de wind en ja, na 15 jaar zonder incidenten, kregen we samen te maken met een boze Schotse Hooglander. Dat laatste liep met een sisser af, omdat we rustig en respectvol de ruimte boden aan de imposante dame van 800 kg. Tussen jou en mij, als je dat hebt meegemaakt, dan vallen veel andere uitdagingen in het niet 😊.

 

 

Veerkracht en moed

Er wordt regelmatig gezegd dat psychologen vooral bezig zijn met problemen en klachten van cliënten. Ik ontmoet al 20 jaar stuk voor stuk veerkrachtige mensen die hun uiterste best doen om voor het leven te kiezen. Hoe moeilijk het soms ook is of is geweest. Zo kijk ik tegen het psycholoog zijn aan. Een tijdje meelopen met ervaringsdeskundige mensen die willen groeien, zich beter voelen en iets minder zwaarte willen meetorsen. Het grootste gedeelte van die cliënten ervaren het samen buiten wandelen en praten als een cadeau aan zichzelf. Tijd maken om een frisse neus te halen, om een stukje genieten te verweven met het ervaren leed en met elke stap inzichten en moed verzamelen voor wat er moet gebeuren.

 

 

Moeilijke keuzes

Afgelopen tijd zijn er een aantal cliënten geweest die te kampen hebben met suïcide. Ofwel doordat een dierbare op die manier is gegaan, ofwel omdat ze zelf met die gedachten zitten. Dan komt het gesprek gauw op zingeving aan. Wat maakt dat je soms niet meer voor het leven kan kiezen? En wat helpt je juist om te blijven? We kijken om ons heen en zoeken naar tekenen van de natuur hierin doet. Wanneer geeft het zich gewonnen? Samen verwonderen we ons over de creatieve oplossingen die te zien zijn. Bomen die om bomen heen groeien in onmogelijke poses. Wortels die tegels optillen en dorre planten met 1 klein jong scheutje als teken van leven.

 

 

Levensvlam

Het stemt cliënten mild naar zichzelf toe en minder wanhopig. Zoals een plant de juiste randvoorwaarden nodig heeft om die levensvlam groot te houden en te groeien, zo ook wij mensen. In de kern is er een enorme levenswens en daar mag het over gaan in deze gesprekken. Wat heb jij nodig om voor het leven te kiezen? Als waardevol en grillig geschenk en allesbehalve vanzelfsprekend. Evenwicht tussen licht en donker, onbezorgd en zwaar, serieus en speels?

 

 

 

Geschreven door Irina Poleacov voor De Buitenpsychologen

Heldenverkiezing 2020

0 Reacties

De Buitenpsychologen zijn genomineerd voor de Gezonde helden 2020:

Stem voor ons op gezondnu.nl!

Lees meer

THERAPIE IN HET GROEN, DOEN? Een onderzoek naar de voor- en nadelen van wandeltherapie.

0 Reacties

Wij hebben Sanne, studente aan de Hanzehogeschool Groningen, mogen begeleiden bij haar scriptie over wandeltherapie. Ze heeft een mooi en overzichtelijk werk geleverd voor de psychologen die als Buitenpsycholoog werken. Het levert suggesties op voor verbetering en doorontwikkeling van dit prachtige werkveld. Voor alle geïnteresseerden die niks of weinig weten van wandeltherapie geeft haar scriptie een diepgaande introductie en kennismaking met dit pioniersveld met al zijn uitdagingen en mogelijkheden.

 

 

Voor u ligt de afstudeerscriptie over wandeltherapie. Ik heb de afstudeerscriptie geschreven vanuit mijn opleiding Toegepaste Psychologie aan de Hanzehogeschool Groningen. De opdrachtgevers voor dit onderzoek waren De Buitenpsychologen. In de loop van mijn studieloopbaan begon ik steeds meer te zoeken naar de verbinding tussen mens en natuur. De Buitenpsychologen hebben ervoor gezorgd dat ik ook mijn afstudeerscriptie binnen dit thema kon schrijven. De Buitenpsychologen wilden dat er meer onderzoek naar wandeltherapie komt en zo konden we iets voor elkaar betekenen.

 

Deze afstudeerscriptie is bestemd voor De Buitenpsychologen en voor iedereen die is geïnteresseerd in Wandeltherapie. De scriptie geeft inzicht in de uitvoering van Wandeltherapie en wat de ervaren voor- en nadelen zijn.

 

Ten eerste gaat mijn dank uit naar Charlotte de Wolff. Zij heeft mij tijdens het schrijven van deze scriptie begeleid. Ondanks mijn privéomstandigheden, heeft zij mij gesteund, begrip getoond en ervoor gezorgd dat ik weer verder kon. Daarnaast wil ik ook Irina en Christel bedanken voor hun begrip en enthousiasme over wandeltherapie. Als laatste wil ik alle (Buiten)psychologen bedanken die hebben meegewerkt aan dit onderzoek en voor het vertellen van de mooie ervaringen.

 

Veel leesplezier!

 

Groningen, 03-06-2020 Sanne Huinink

 

Lees hier de scriptie

De werkdag van…De Buitenpsychologen

2 Reacties

De Buitenpsychologen staan in de De Psycholoog! Benieuwd naar onze werkweek?

 

Lees meer.

Belangrijke mensen op bezoek

2 Reacties

Belangrijke mensen op bezoek

 

Wat denk jij als eerste bij de term belangrijke mensen? Zou ik gewandeld hebben met de minister president? Of een bekende Nederlander? Misschien een hot shot uit het buitenland of een goeroe?

Lees jij nu ook snel door om een antwoord te krijgen?

Ga mee de natuur in, daar liggen alle antwoorden die je zoekt.

 

Mijn cliënt, een man, komt voor de derde keer bij me. Hij moet er ver voor rijden, maar de nood is hoog. Er is heel veel te vertellen, maar het vertrouwen is wankel. Rustig aan, stapje voor stapje, letterlijk. De natuur werkt kalmerend, hij is vertrouwd met bossen, wind en regen, dieren. Zijn wieg stond in een land waar de bossen groot en donker zijn en vol met roofdieren.

 

Zijn huidige leven daarentegen is gevuld met allerlei dingen die hem angst aanjagen. Mensen (massa’s), geen vrienden en familie dichtbij hebben, zich moeilijk verstaanbaar kunnen maken, verantwoordelijkheid voor 2 families. Hij onderhoudt zijn gezin in Nederland en zijn stamgezin in zijn geboorteland.

 

En zo ontrolt zijn verhaal tijdens het wandelen. De eerste hoofdstukken van verwaarlozing, parentificatie, mishandeling en levensgevaar spreken boekdelen. Het is makkelijk voor te stellen hoe zijn wantrouwen is ontstaan, de stevige paniekstoornis zijn leven beheerst en hij opgebrand is na jaren doorzetten.

 

Maar dan. We slaan een nieuw pad in en opeens komen we bij andere hoofdstukken. “ Zolang mijn opa leefde werd niemand geslagen. Hij beschermde mij en mijn moeder en iedereen had respect voor hem. Hij was nooit boos op mij en altijd in voor een potje voetbal. Bij mijn opa kwamen altijd belangrijke mensen….”.

In de enkele seconden die mijn cliënt nodig had om zijn zin af te maken, groeide zowel mijn nieuwsgierigheid als mijn beeld van hoe het moet zijn geweest.

“Bij mijn opa kwamen altijd belangrijke mensen. Boswachters en jagers “. Ik had opeens een andere man naast me lopen. Hij straalde kalmte uit, praatte honderduit over het samenzijn met deze mannen op zijn vierde. Zuchtend merkte hij op dat het zijn mooiste herinnering was. Het leven was toen vol.

 

Ik heb gewandeld met deze man en zijn verhaal. Hij heeft zijn gelukzalige momenten met zijn opa, de jagers en boswachters herbeleefd. En ik heb deze belangrijke mensen ook een beetje mogen leren kennen. En gezien wat ze bijgedragen hebben aan de groei van deze man.

 

De volgende keer dat iemand het over belangrijke mensen heeft, zal ik me afvragen of het jagers en boswachters zijn geweest. En jij?

 

Geschreven door Irina Poleacov

voor De Buitenpsychologen

Een beetje boel winterblues? 5 tips! +Bonustips!

0 Reacties

Dit zijn geen 5 tips tégen een beetje boel winterblues. Tegen bekt wel lekker, maar doet vrij weinig voor je. Lees : niks. Wanneer heb jij voor het laatst de strijd gewonnen tegen de regen, harde wind of een hoge golf? Just saying.

Opgroeiend aan zee hebben we geleerd ons (mentaal) over te geven aan harde (tegen) wind en gewoon door te trappen. Duiken onder hoge golven door en spelen in de regen maakten deel uit van onze jeugd.

Ok, meebewegen dus met die winterblues. HOE DAN?

 

# 1 : Boomtoppen maand

Neem 10-30 minuten om naar boomtoppen te kijken. Hoe diverser hoe beter, maar 1 boom werkt ook. Buiten is top, maar van achter het glas werkt het ook ?. Wat roept het beeld bij je op? Schrijf het op. 1 woord is prima, 1 A4 ook. Doe dit een hele week, elke dag. Het helpt om daar een vast tijdstip voor in te plannen in je agenda.

Wissel af. De week erop kijk je elke dag naar de zonsopgang. Daarna pak je de zonsondergang. Wees creatief. Wat ga je de laatste week bekijken?

Als het goed is heb je na 4 weken 4 woorden of een klein boekwerkje geschreven.

 

# 2:  Incheck wandeling

Wandel door de natuur. Zet je telefoon even op stil. Zet bewust je voeten op de grond, voel je voet afrollen van hiel naar tenen toe. Spits je oren en hoot wat er voor geluid op je af komt. Snuffel de (natuur)geuren op, voel de regen/kou/wind op je huid en geef je ogen de kost. Check in bij je zintuigen. Misschien hoor je iets wat je ogen verder willen bekijken. Of zie je iets wat je vingers willen onderzoeken. Nieuwsgierig en somber gaan niet lekker samen. Dus hoe nieuwsgieriger, hoe beter.

 

# 3 : Klim in een boom

Voor de 10 meter giant gaan? That’s up to you!

Denk wel aan sterke schoenen en kleding en de gladde en natte boomstam. Voordat je begint met klimmen kun je bedenken waar je klim voor staat. Het kan behulpzaam zijn om alle takken die je tegenkomt als stappen te benoemen naar je wensbeeld bovenin. Je kunt ook eerst lekker klimmen en buiten adem bovenin voelen wat je voelt in je lijf. En waar je nu staat in je leven/relatie/enz.

 

# 4 Dansen in de regen of springen in plassen

Seriously? Yep!

Voor gevorderden: je mag je nat laten regen of soppen in je schoenen, maar regenkleding aantrekken mag ook ?

Ben je echt een beginner (net als wij een paar jaar terug) of vindt je hoofd er van alles van, start klein. Observeer kinderen die zich wagen aan modder, regenplassen, hopen bladeren. Dip de neus van je schoen in een plas. Neem waar wat deze ogenschijnlijk zinloze en kinderlijke actie met je doet. Bouw het op. Volgende stap is wellicht met 1 voet stappen in een ondiepe plas. Daag jezelf uit. Kijk of er herinneringen komen aan tijden waarin je dit zonder nadenken deed, als kind.

 

# 5 Overleven en nieuw leven

Het verbaast mij elke winter weer hoeveel planten gedijen in de winter. Zet wintergroene/harde planten op je balkon, plant alvast voorjaarsbollen en kijk of je binnen planten een andere staanplaats, andere pot of meer TLC nodig hebben. Ik ben niet zo een prater tegen planten, maar raak wel graag de blaadjes aan als ik water geef. Waar zit jouw comfortzone wat dat betreft? Stap daar eens buiten.

 

# 6 Koop een lichtlamp

# 7 Beweeg minimaal 30 minuten per dag (trap, fiets, lopen tijdens lunch)

# 8 Eet gezonde vetten (avocado, vette vis, noten, olijfolie)

# 9 Houd je bekken warm, met name vrouwen schijnen dit te weinig te doen volgens lichaamsgerichte therapeuten (lange truien, hemdjes, jassen)

# 10 Vaker tussen de lakens duiken of de sauna in en (ayuverdische) massages regelen

Vitamine G(roen)

1 Reactie

Jagen op vitamine G(roen)

 

43,5 procent. Bijna de helft van alle Nederlanders krijgt in het leven te maken met een psychische aandoening.

Op jaarbasis krijgt bijna één vijfde van alle volwassenen in Nederland een psychische stoornis.

43 procent van de Nederlandse jongeren heeft last van psychische klachten.

 

Groen is goed voor ons. Hoogleraar Agnes van den Berg, die onderzoek doet naar het effect van groen op de gezondheid, spreekt over de voordelen van vitamine G(roen). In de stad, voor opgroeiende kinderen en voor iedereen die veel stress ervaart. Groen zet aan tot bewegen, zuivert onze lucht en geeft een gevoel van geluk en welzijn. Bewegen in het groen verlaagt ons stresshormoon cortisol, verlaagt bloeddruk en verlaagt de hartslag.

 

Hoe werkt dit dan?

En hoeveel heb je ervan nodig voordat het effect heeft?

Is het beter dan andere medicijnen, therapieën en interventies?

En waar kun je het ‘krijgen’?

Bij elk nieuw middel zoeken we naar antwoorden op deze vragen en meer. Ondertussen passen mensen Vitamine G al toe en zijn er honderden succesverhalen uit de praktijk. Lang leve de doeners, de pioniers! Maar hoe krijgen we al die ‘bewijzen’ op papier? In cijfers, net als hierboven?

Het antwoord is makkelijk, wetenschappelijk onderzoek. De uitvoering vraagt meer werk, tijd en inspanning.

Op een druilerige dag in oktober kwamen via Skype 4 doeners èn onderzoekers bij elkaar. Ireen de Graaf van het Trimbos, Jan Hassink van het WUR, Oda Salomons van Rewild Yourself en Irina Poleacov van De Buitenpsychologen. Met maar 1 doel voor ogen. Wetenschappelijke bewijzen verzamelen, genereren en delen. Met elkaar en met de rest van de wereld. Missie: vitamine G op de kaart zetten als een werkzaam, effectief en waardevol middel.

 

Dit artikel is geschreven in het kader van de samenwerking van De Buitenpsychologen met het Groene Netwerk.

 

De Buitenpsychologen/Irina Poleacov

 

Artikel “Hup naar buiten!”

0 Reacties

Interview met De Buitenpsychologen en hoogleraar natuurbeleving Agnes vd Berg in Gezond NU, editie mei 2019. Lees meer…

Afscheid nemen

0 Reacties

We hebben al de nodige wandelingen achter de rug.

De winter hebben we samen buiten getrotseerd en nu, tijdens een lentedag, komt het moment voor afscheid.

Een intakewandeling, een psycho-educatiewandeling, een systeemgesprekwandeling, een vergevingswandeling, een positieve psychologiewandeling, een evaluatiewandeling en meer hebben de revue gepasseerd.

Er is rust in het hoofd, inzicht in de eigen patronen, handvatten om ermee te breken en er is het een en ander ten goede veranderd.

 

Soorten afscheid

Als therapeut ken ik meerdere manieren van afscheid nemen van mijn cliënten.
Mensen die zelf aangeven dat ze voldoende geleerd hebben en verder kunnen.

Mensen die het moeilijk vinden een traject af te sluiten terwijl we het erover eens zijn dat het goed is zo.

Mensen die beter op een plek zijn bij iemand anders en ik doorverwijs.

Mensen die afhaken. Waarvan ik soms hoor wat ze misten en soms niks meer hoor.

Het spreekt voor zich dat de eerste groep, de vogels die zelfstandig het nest uitvliegen, de meeste voldoening geeft voor mij als therapeute. Het meest licht voelt.

De vogels die een zetje nodig hebben om uit te vliegen, doen een beroep op mijn verantwoordelijkheid als behandelaar om kaders te bieden. Het is aangenaam om met iemand te blijven wandelen die graag naar je luistert en dankbaar is voor jouw aandacht en luisterend oor. Ja hoor, deze therapeut heeft ook een ego. Maar dat is een ander verhaal :).

 

Cirkel rond

Het mooie van de natuur is dat het mij scherp houdt. Net als bij de cliënt blijven onderwerpen die eerder besproken zijn ook bij mij gekoppeld aan bepaalde plekken in de natuur.
“Oh ja, bij deze boom hadden we het de vorige keer over je relatie met je moeder!”. “Hé, de vorige keer bespraken we ook al dit onderwerp op de terugweg naar je auto”.
De natuur bewaart mijn aantekeningen op een zeer sprekende en zichtbare manier.

De mensen die afhaken hebben bewust en onbewust daar hun redenen voor. Het levert altijd nuttige informatie op om wel het moeilijke gesprek aan te gaan. Om verwachtingen en teleurstellingen uit te spreken, boosheid en frustratie te tonen, je plek in te nemen in jouw traject, jouw leven.

Dit traject sluiten we gezamenlijk af. Bij de boom waar we begonnen zijn sluiten we ook af. De cirkel is rond. Ons afscheid positief. De ruimte die de therapeutische relatie in heeft genomen, is weer beschikbaar voor een andere relatie. Misschien met de natuur of met zichzelf.

Afscheid heeft ruimte nodig. En ruimte kan pas ontstaan als er afscheid is.

 

De Buitenpsychologen/Irina Poleacov