Instagram – Buitenpsychologen

Instagram

de_buitenpsychologen

Positieve psychologie op kantoor Mijn eerste kado

Positieve psychologie op kantoor

Mijn eerste kadootjes van vanochtend zijn de blauwe doorkijkjes in het wolkendek en het licht wat zich laat zien. En zoals het nu altijd gaat buiten, dat blijkt aan te sluiten bij het thema waar mijn eerste cliënt mee worstelt.

Niks loopt echt lekker sinds de scheiding. Te grote projecten die niet op tijd resultaat laten zien, kinderen ziek, hij ziek, mensen die zich niet aan afspraken houden... Van die dingen. Het koude en donkere weer helpen daar niet bij, voegt hij toe.

Voor iemand die altijd ja zegt, altijd op tijd is en naar perfectie streeft is dit gedeelte van het leven terugkerend ontregelend. Zijn woord ervoor is "frustrating", ik zie een dieper gevoel van wanhoop in zijn ogen als we dit onderwerp weer aangaan samen.

Met bovengenoemde natuurbeelden in aanslag vraag ik hem naar een mini succeservaring in de laatste tijd. Hij noemt hij 2 grote realisaties waar hij hard voor heeft moeten werken, verder niks...

Ik check bij hem of successen ook kleiner mogen zijn en misschien ook "gratis". Zoals de donkere lucht die nu vandaag een andere kant van zichzelf laat zien. Mag dat een succeservaring zijn? Het feit dat we vandaag samen wandelen op de hei, omdat er opvang voor de zieke geregeld kon worden thuis? Mag deze ochtend al geslaagd zijn onder deze voorwaarden?

Een brede grijns komt me tegemoet. Genieten en waarderen van de kleine dingen, dat is al eerder tegen hem gezegd. Het staat ook in het boek wat hij ah lezen is. Maar met deze stormachtige èn hoopvolle lucht op zijn netvlies kan hij het nu voelen.

Mogen (zijn) is een groot goed en voor deze man een les in compassie nu. Hij noemt zichzelf een pessimist, ik vraag hem of hij ook een voorzichtige optimist mag zijn. En dat mag vandaag... Wat mij betreft dankzij de blauwe doorkijkjes en flarden licht door het wolkendek.

Toen ik 5,5 jaar terug mijn geliefde Amsterdam ver

Toen ik 5,5 jaar terug mijn geliefde Amsterdam verliet om half in een bos te wonen, was het zomer. Het groen om me heen, de vele vogels, een vosje spotten, het was alsof ik op vakantie was.

En toen kwam de winter.....

Mijn bomen familie (ja, inmiddels voelt het zo, veel meegemaakt samen) liet alle blaadjes los en ik keek 4 maanden tegen takken aan. Op de dennen na.

Afgebroken takken die me om de oren vlogen als het stormde, dode takken die de belofte in zich droegen om me om de oren te vliegen tijdens de volgende storm, een dode boom die op m'n huis dreigde te vallen, maar ik wilde hem niet opgeven enz...Heb je beeld?

Nu 5 winters later kijk ik naar deze bladloze boomtoppen. En in plaats van een deprimerend beeld te zien, neem ik ruimte waar. Wat een ruimte om de sterren te zien 's nachts, wat een ruimte om verder te kijken, het bos(je) in, dan in de zomer en wat een levendigheid in de kale toppen!

Ik ben officieel om. De natuur heeft mijn blik veranderd, gewoon door haar ding te doen en te zijn.
Eindeloos geduldig...
5,5 jaar om ruimte te zien waar eerst leegte was.

Einde van het trainingsseizoen… Nu weer tijd voo

Einde van het trainingsseizoen…
Nu weer tijd voor inlezen, indalen en nieuwe ideeën op te doen als we in maart weer gaan starten met nieuwe groepen. Wat een heerkijk najaar was dit! Met fantastische vakgenoten om ons heen. Veel door t land gescheurd samen en onwijs gelachen! Zin in 2023💫
#wandeltherapie #buitenpsychologie #natuur #ggz #groeneggz #outdoor #psychologie

~ NAJAAR ~

De zomer lijkt nu toch écht voorbij…

Misschien komen er nog een paar mooie toegiften maar het is duidelijk voelbaar die herfst.
Het hangt in de lucht…

We hebben de zomer “leeggetrokken” zoals we dat noemen.
6 weken vrij, beetje klooien, niks moeten, ideeën opdoen, veel buiten zijn, lummelen. Dat werk.

Het is Irina’s favoriete seizoen.
Het slome en warme leven wat als een deken over je heen valt is wat zij fijn vindt aan de zomer. Blote voeten en kersen eten in de zon.

Ik hou ook van de zomer maar de lente is voor mij echt magisch.
Juist die belofte van de zomer die een mooie, frisse lentedag in zich draagt. “The best has yet to come” dat gevoel.
Beetje smachten naar wat komt als t ware.
Daar kunnen we dus úren over filosoferen.
Elk seizoen weer.

Vorige week zijn we weer begonnen met een nieuw trainingsseizoen.
3 groepen zijn gestart en we zitten er helemaal in!
Zo fijn om weer nieuwe aanstaande Buitenpsychologen te trainen.

De groene GGZ krijgt er weer een hele lichting professionele enthousiastelingen bij.
En dat is maar goed ook, want het binnen-zit-seizoen is begonnen. Maar dat hoeft dus niet, je kunt gelukkig buiten werken als psycholoog.

Persoonlijk moeten we dus nog even wennen aan de herfst.
Altijd een uitdaging voor 2 melancholische watermannen als we zijn!

We verlangen stiekem alweer naar meer licht en warmte.
Maarrrr we gaan het najaar gewoon omarmen.

Althans, proberen 😉

Wat is jouw favoriete seizoen?!

Laad meer... Volg op Instagram