Sombermans? Check this!

Sombermans? Check this!

 

 

De overload aan herfstfoto’s op social media, verregende mensen en grijze luchten maken de stand van zaken duidelijk. Het is herfst. 69.9 milimeter regen is gevallen in de eerste anderhalve week van oktober, dat is bijna de hoeveelheid regen voor de hele maand. Paadjes worden glad en natte sokken in regenlaarsjes worden weer dagelijkse kost.

 

Het buiten zijn en buiten leven is abrupt tot een eind gekomen voor velen. Samen met het vele online werken, wegvallen van een natuurlijke grens tussen werk en privé en de kortere dagen, levert dat psychische en fysieke klachten op. Om maar niet te spreken over maatregelen en beperkingen die een onderdeel van ons leven zijn geworden. De kans om je “sombermans” te voelen is vele malen groter dan in de lente en zomer.

 

De meesten van ons zoeken naar korte termijn oplossingen. Een vakantie naar de zon boeken, vet en suiker eten, meer Netflixen, kortom meer verdoven. Even het ongemak niet voelen. Het herfstweer trotseren hoort daar niet bij.

Als je dan toch de kou en nattigheid trotseert, de natuur in duikt en om je kijkt kom je tot een andere conclusie. De lucht is door de regen gevuld met geuren. Dieren en planten oogsten de rijkdom van de afgelopen zomer. En er is veel te zien!

 

Het is een drukte van jewelste boven en onder de grond. Najaarsbloeiers zoals klimop nemen het over van de zomerbloeiers. Paddenstoelen schieten overal als ….nou ja paddenstoelen uit de grond om zich voort te kunnen planten, om organisch afval op te ruimen, om bomen te helpen in hun groei, om mensen, dieren en insecten van voedsel te voorzien én als ingrediënt voor antibiotica (bron Natuurmonumenten en IVN).

 

Ook als deze weetjes je helemaal niet kunnen interesseren of opbeuren, is de tocht richting de natuur helpend. Die tocht mag heel klein beginnen. Met een plantje op je bureau plaatsen, een mooi natuurplaatje boven je bank, uit het raam staren naar een boom of de lucht of een rondje van 5 minuten buiten lopen langs groene perkjes. Die wandeling van 25 kilometer komt nog wel.

 

En als je denkt dat je daar geen tijd voor hebt tijdens je werk, think again please! We leven in een tijd waarin we nog meer aandacht moeten besteden aan onze gezondheid. Moeten, willen en kunnen. Juist op het werk!

 

Wat gaat jouw eerste stap zijn? Wij lezen je reacties graag in de comments.

 

 

 

Geschreven door Irina Poleacov voor De Buitenpsychologen

Natuur en wetenschap. Een mooi koppel!

 

Tijdens dit schrijven ontstaat de vraag hoe dit allemaal begonnen is. Het voelt vandaag als de normaalste zaak van de wereld dat we met de WUR, Wageningen University and Research, samen werken. Toch moet er een moment zijn geweest wanneer dit begonnen is. Contact leggen, kennismaken, investeren in elkaar en vertrouwen schenken. Net als in elke relatie ?

 

Dat natuur en wetenschap onze gemene deler is blijft de kern. Natuur heeft wetenschap nodig om het woorden te geven in een talig werkveld. In een wereld waar evidence based wordt gezien als de manier om te laten zien dat iets echt werkt.

 

Wetenschap heeft natuur nodig om geïnspireerd te raken. Om dimensies te onderzoeken die niet eerder zo van dichtbij bekeken zijn. Daar is wetenschappelijk onderzoek toch voor? Om nieuwsgierig te zijn naar hoe iets werkt, bij wie en wanneer? En om mensen aan het denken te zetten.

 

In het afgelopen jaar heeft Roald Pijpker, promovendus van WUR, ons betrokken bij zijn promotietraject die in 2018 startte. Hij onderzoekt de potentie van groene werkvormen bij de re-integratie van jonge werknemers met burn-out. Meer informatie vind je via de link onderaan deze blog.

 

Inmiddels zijn de eerste fasen van het onderzoek afgerond. Wij hebben mogen bijdragen aan een ACT (Academic Consultancy Training) door mensen aan te dragen en mee te denken over de kaders. Tussen mei en juli heeft een groep van 7 studenten binnen 8 weken zorgprofessionals geïnterviewd. Hoe denken zij over Buitenpsychologie, wat zien ze als mogelijkheden en als drempels in het geven van therapie in de natuur? Daar zijn interessante antwoorden op gekomen. Een aantal bevindingen:

 

  • Vrouwelijke hulpverleners zijn eerder geneigd naar buiten te willen gaan met cliënten
  • Oudere therapeuten zijn meer op zoek naar aanvulling op hun bestaande skills, terwijl jongere therapeuten het meer bij een gezondere lifestyle vinden horen.
  • Drempels zijn vragen over privacy, veiligheid, toegevoegde waarde, gebrek aan richtlijnen, weer, tijdsinvestering, te grote verandering voor de therapeut, weinig natuur in werkomgeving.
  • Meerwaarde van natuur en beweging wordt erkend door alle therapeuten

Er is nog een hoop te doen. In 2021 wordt vanuit de WUR ingezoomd op de manier waarop De Buitenpsychologen gebruik maken van de werkzame factoren van natuur en beweging binnen reguliere therapietrajecten. Een protocol met richtlijnen zoals wij Buitenpsychologie zien en vormgeven, vanuit een best practice werkhouding, staat hoog op onze to do lijst.

 

Voor meer informatie, neem gerust contact op met ons op contact@debuitenpsychologen.nl

 

www.wur.nl

 

Zomervibes

 

Juli 2020

De agenda stroomt vol. Workshops, trainingen, vervolgtrainingen en intervisie vullen september, oktober en november. De zomervakantie moet nog beginnen en wij zitten met ons hoofd in het najaar. Wat een overvloed!

 

Flashback: maart 2020

In één klap is onze drukbezette maand maart leeg. Alles waar we naartoe hadden gewerkt komt met een ruk tot stilstand. We zitten thuis, proberen thuisonderwijs te geven en zien cliënten online. De 1 is optimistisch over trainingen door laten gaan, moet lukken! De ander is keihard realistisch en wil alles na de zomervakantie verplaatsen.

 

Weken van (financiële) onzekerheid, onderhandelingen over annuleringsvoorwaarden en coulance, online opties bekijken en dagelijks met elkaar brainstormen volgen. We zoeken ons heil in de natuur, nu meer dan ooit. Het voelt als overleven.

 

De zee in mag en voelt veilig, te paard de hei op ook. We trekken ons op aan de lente die onverstoorbaar doorgaat met groeien en bloeien. Noodgedwongen zijn we veel meer thuis, minder onderweg en minder onder de mensen. We zijn naast ondernemers, psychologen en moeders opeens ook docenten van onze eigen kinderen. Ontroering, irritatie, dankbaarheid, machteloosheid, respect en benauwdheid wisselen elkaar in rap tempo af. Soms binnen 1 uur. Emotieregulatie is a bitch.

 

Overvloed en mindset

Terug naar het hier en nu. Er is een leven voor en na maart 2020. We zijn inmiddels gewend aan de 1,5 meter maatschappij. Minder reizen of reizen met mondkapje. Desinfecteren en bij elke 2 keer niezen of hoesten toch doordenken. Online werken en leren.

 

Hoe gaan we de zomer in? De camping op? Pak jij al een vliegtuig of blijf je toch in eigen land?

 

Wij voelen ons in de natuur als een vis in het water. Voor veel mensen is daar nu iets in aan het verschuiven. Binnen is minder veilig met meer mensen, buiten is beter. Het voelt alsof we terug zijn bij af, in a good way. Nog niet heel lang terug werd de hele dag binnen in een gebouw van hout, beton en metaal zitten vooruitgang en veiligheid. Terwijl de miljoenen jaren ervoor gegrift staan in onze genen en celgeheugen. Miljoenen herinneringen en ervaringen met en in de natuur.

 

Ons massaal herinneren dat buiten beter is voelt voor ons als overvloed in een onzekere tijd. Waar ervaar jij overvloed? In de regenachtige dagen die de natuur voeden? Of juist de belofte aan lekker zonnig weer volgende week? Weer mogen werken op kantoor, kids weer naar school en op een terrasje mogen zitten?

 

Iedereen heeft een verhaal van vòòr maart 2020 en eentje erna. Die leven we nu. Wij nodigen jullie, de lezers van dit stuk, uit om samen met ons een mindset van overvloed de zomer in mee te nemen. Als seizoen van groei, bloei en vakantie is dit uitgerekend de tijd.

 

Wat kan wel? Wat hoeft niet meer zo nodig? Wat heb je geleerd? Wat heb je losgelaten? Waar ben je dankbaar voor? En wie wil je daarmee verrijken?

 

De agenda stroomt nu langzaam leeg. Wat een overvloed!

 

 

Geschreven door Irina Poleacov voor De Buitenpsychologen

Genade? Natuurlijk.

 

Na een paar weken van veel informatie en veel onzekerheid, voelen wij ons overspoeld. Hebben jullie dat ook?

 

Wij hebben voor onszelf, in de natuur, deze inzichten gevonden. Die willen we graag met jullie delen.

 

# 1 : Genade en gemeenschap. Lief zijn voor jezelf en lief zijn voor een ander. Leg de lat niet te hoog. Zoek verbinding en troost bij elkaar. Ook als je gezond bent of niemand verloren hebt. Slow down. Dieren in de wildernis blijven bij elkaar om gevaar het hoofd te bieden. Bomen vormen families die elkaar voeden en ondersteunen in moeilijke tijden.

 

# 2: Veerkracht en vertrouwen. Wij als mensheid kunnen dit. Deze lastige tijd dragen. Zoals de natuur verlies lijdt, zo lijden wij nu ook verlies. Wij zijn natuur. Het houdt ons echter niet tegen om te groeien en te evolueren. Met vallen en opstaan. Vertrouw op je eigen natuurlijke veerkracht.

 

# 3 : Moed moet.? Moedig zijn kunnen we leren. Je doet jezelf tekort als je denkt dat sommige mensen moediger geboren worden. Ook jij kunt moed leren. Praten over wat je bezig houdt is moedig. Delen dat jij je kwetsbaar voelt is moedig. Aangeven dat je het ook niet weet is moedig. De natuur kan daarin een groot voorbeeld zijn. Elke lente gaan jonge vogels hun nest uit, komen er knoppen aan een boom, breken vlinders uit hun cocon. Zonder te weten hoe het verder gaat.

 

# 4 : Overgave. Het leven doet. Ook al lijkt het zo maakbaar, at the end of the day, hebben we weinig te zeggen over wat ons te wachten staat. We hebben de keuze om te vechten en te vluchten òf om mee te bewegen. Aansluiten. De lente neemt zijn tijd, want in de nacht kan het nog vriezen. Alles in de natuur geeft zich over en wacht het juiste moment af.

 

# 5 : Bigger picture. Een crisis van deze omvang hebben de meesten van ons nog niet meegemaakt. De mensheid als geheel heeft eerder met dit bijltje gehakt. We’ve been down this road before. Evolutie heet het. De natuur weet wel raad met een flinke crisis. Hoe? Door genade, veerkracht, moed, overgave en the bigger picture te tonen en te volgen.

 

 

 

 

 

 

Geschreven door Irina Poleacov voor De Buitenpsychologen

contact@debuitenpsychologen.nl

Natuuropdracht: Spiegeltje, spiegeltje in de natuur..

 

 

 

 

Wat kan het je opleveren:

 

Dingen vanuit een ander invalshoek bekijken. Een spiegel vervormt de werkelijkheid zoals we die waarnemen met onze ogen. Het daagt onze brein uit om een nieuwe betekenis te geven aan wat we zien en om ons te heroriënteren. Het speelse effect maakt het makkelijker vanuit het hoofd te stappen in het lichaam en de beleving. Je kunt het gebruiken om de natuur anders te beleven, maar ook als je een dilemma hebt die een nieuwe context of perspectief behoeft.

 

 

Instructie:

Neem een spiegeltje mee de natuur in. Als je geen spiegeltje hebt kun je ook een plas water gebruiken of ander reflecterend materiaal. In het geval van het spiegeltje, houd je die met gestrekte armen op heuphoogte en kijk je erin om te zien wat erin weerspiegelt wordt.

 

Zoek een boom of iets anders wat je aandacht trekt uit. Ga bij die boom staan en houd het spiegeltje met 2 handen vast op heuphoogte. Hiervoor moet je waarschijnlijk je armen strekken.

 

Wat valt je als eerste op?

 

Kun je het terugvinden als je er direct naar kijkt in plaats van via het spiegeltje?

 

Wat is het verschil tussen “het echte beeld” en de weerspiegeling?

 

Welke spreekt je het meest aan?

 

Wees gewaarschuwd. Het kan zijn dat je niet meer kan stoppen.

 

Wil jij je ervaring delen? Je kunt het hieronder in de reacties kwijt. Mooie foto’s kun je ook met ons delen via social media of de mail.

 

contact@debuitenpsychologen.nl

 

Veel plezier!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Geschreven door Irina Poleacov voor De Buitenpsychologen.

 

Bron: J. van den Houdt en V. Siebering. En nu naar buiten!

 

© De Buitenpsychologen 2020 | www.debuitenpsychologen.nl | contact@debuitenpsychologen.nl

Belangrijke mensen op bezoek

Belangrijke mensen op bezoek

 

Wat denk jij als eerste bij de term belangrijke mensen? Zou ik gewandeld hebben met de minister president? Of een bekende Nederlander? Misschien een hot shot uit het buitenland of een goeroe?

Lees jij nu ook snel door om een antwoord te krijgen?

Ga mee de natuur in, daar liggen alle antwoorden die je zoekt.

 

Mijn cliënt, een man, komt voor de derde keer bij me. Hij moet er ver voor rijden, maar de nood is hoog. Er is heel veel te vertellen, maar het vertrouwen is wankel. Rustig aan, stapje voor stapje, letterlijk. De natuur werkt kalmerend, hij is vertrouwd met bossen, wind en regen, dieren. Zijn wieg stond in een land waar de bossen groot en donker zijn en vol met roofdieren.

 

Zijn huidige leven daarentegen is gevuld met allerlei dingen die hem angst aanjagen. Mensen (massa’s), geen vrienden en familie dichtbij hebben, zich moeilijk verstaanbaar kunnen maken, verantwoordelijkheid voor 2 families. Hij onderhoudt zijn gezin in Nederland en zijn stamgezin in zijn geboorteland.

 

En zo ontrolt zijn verhaal tijdens het wandelen. De eerste hoofdstukken van verwaarlozing, parentificatie, mishandeling en levensgevaar spreken boekdelen. Het is makkelijk voor te stellen hoe zijn wantrouwen is ontstaan, de stevige paniekstoornis zijn leven beheerst en hij opgebrand is na jaren doorzetten.

 

Maar dan. We slaan een nieuw pad in en opeens komen we bij andere hoofdstukken. “ Zolang mijn opa leefde werd niemand geslagen. Hij beschermde mij en mijn moeder en iedereen had respect voor hem. Hij was nooit boos op mij en altijd in voor een potje voetbal. Bij mijn opa kwamen altijd belangrijke mensen….”.

In de enkele seconden die mijn cliënt nodig had om zijn zin af te maken, groeide zowel mijn nieuwsgierigheid als mijn beeld van hoe het moet zijn geweest.

“Bij mijn opa kwamen altijd belangrijke mensen. Boswachters en jagers “. Ik had opeens een andere man naast me lopen. Hij straalde kalmte uit, praatte honderduit over het samenzijn met deze mannen op zijn vierde. Zuchtend merkte hij op dat het zijn mooiste herinnering was. Het leven was toen vol.

 

Ik heb gewandeld met deze man en zijn verhaal. Hij heeft zijn gelukzalige momenten met zijn opa, de jagers en boswachters herbeleefd. En ik heb deze belangrijke mensen ook een beetje mogen leren kennen. En gezien wat ze bijgedragen hebben aan de groei van deze man.

 

De volgende keer dat iemand het over belangrijke mensen heeft, zal ik me afvragen of het jagers en boswachters zijn geweest. En jij?

 

Geschreven door Irina Poleacov

voor De Buitenpsychologen

Een beetje boel winterblues? 5 tips! +Bonustips!

Dit zijn geen 5 tips tégen een beetje boel winterblues. Tegen bekt wel lekker, maar doet vrij weinig voor je. Lees : niks. Wanneer heb jij voor het laatst de strijd gewonnen tegen de regen, harde wind of een hoge golf? Just saying.

Opgroeiend aan zee hebben we geleerd ons (mentaal) over te geven aan harde (tegen) wind en gewoon door te trappen. Duiken onder hoge golven door en spelen in de regen maakten deel uit van onze jeugd.

Ok, meebewegen dus met die winterblues. HOE DAN?

 

# 1 : Boomtoppen maand

Neem 10-30 minuten om naar boomtoppen te kijken. Hoe diverser hoe beter, maar 1 boom werkt ook. Buiten is top, maar van achter het glas werkt het ook ?. Wat roept het beeld bij je op? Schrijf het op. 1 woord is prima, 1 A4 ook. Doe dit een hele week, elke dag. Het helpt om daar een vast tijdstip voor in te plannen in je agenda.

Wissel af. De week erop kijk je elke dag naar de zonsopgang. Daarna pak je de zonsondergang. Wees creatief. Wat ga je de laatste week bekijken?

Als het goed is heb je na 4 weken 4 woorden of een klein boekwerkje geschreven.

 

# 2:  Incheck wandeling

Wandel door de natuur. Zet je telefoon even op stil. Zet bewust je voeten op de grond, voel je voet afrollen van hiel naar tenen toe. Spits je oren en hoot wat er voor geluid op je af komt. Snuffel de (natuur)geuren op, voel de regen/kou/wind op je huid en geef je ogen de kost. Check in bij je zintuigen. Misschien hoor je iets wat je ogen verder willen bekijken. Of zie je iets wat je vingers willen onderzoeken. Nieuwsgierig en somber gaan niet lekker samen. Dus hoe nieuwsgieriger, hoe beter.

 

# 3 : Klim in een boom

Voor de 10 meter giant gaan? That’s up to you!

Denk wel aan sterke schoenen en kleding en de gladde en natte boomstam. Voordat je begint met klimmen kun je bedenken waar je klim voor staat. Het kan behulpzaam zijn om alle takken die je tegenkomt als stappen te benoemen naar je wensbeeld bovenin. Je kunt ook eerst lekker klimmen en buiten adem bovenin voelen wat je voelt in je lijf. En waar je nu staat in je leven/relatie/enz.

 

# 4 Dansen in de regen of springen in plassen

Seriously? Yep!

Voor gevorderden: je mag je nat laten regen of soppen in je schoenen, maar regenkleding aantrekken mag ook ?

Ben je echt een beginner (net als wij een paar jaar terug) of vindt je hoofd er van alles van, start klein. Observeer kinderen die zich wagen aan modder, regenplassen, hopen bladeren. Dip de neus van je schoen in een plas. Neem waar wat deze ogenschijnlijk zinloze en kinderlijke actie met je doet. Bouw het op. Volgende stap is wellicht met 1 voet stappen in een ondiepe plas. Daag jezelf uit. Kijk of er herinneringen komen aan tijden waarin je dit zonder nadenken deed, als kind.

 

# 5 Overleven en nieuw leven

Het verbaast mij elke winter weer hoeveel planten gedijen in de winter. Zet wintergroene/harde planten op je balkon, plant alvast voorjaarsbollen en kijk of je binnen planten een andere staanplaats, andere pot of meer TLC nodig hebben. Ik ben niet zo een prater tegen planten, maar raak wel graag de blaadjes aan als ik water geef. Waar zit jouw comfortzone wat dat betreft? Stap daar eens buiten.

 

# 6 Koop een lichtlamp

# 7 Beweeg minimaal 30 minuten per dag (trap, fiets, lopen tijdens lunch)

# 8 Eet gezonde vetten (avocado, vette vis, noten, olijfolie)

# 9 Houd je bekken warm, met name vrouwen schijnen dit te weinig te doen volgens lichaamsgerichte therapeuten (lange truien, hemdjes, jassen)

# 10 Vaker tussen de lakens duiken of de sauna in en (ayuverdische) massages regelen

Introverte jaargetijden

1 september begint de herfst voor weerkundigen.

23 september begint de astronomische herfst.

21 september begint de officiële herfst.

 

De dagen worden korter. Het is kouder en er is minder licht. De natuur maakt zich op voor het najaar en de winter. De 2 introverte jaargetijden. Geen uitwendige groei en bloei meer, maar oogst en dan … rust. De planten en bomen die voldoende energie hebben opgebouwd in het voorjaar en zomer overleven deze karige en regelmatig barre tijd wel. Sommige boomsoorten, zoals de beuk maken nog iets meer kans. Beuken ondersteunen elkaar en delen licht, voeding en energie.

 

In de toenemende duisternis gaan duizenden wekkers af. Elke ochtend weer. Wegen, klaslokalen, kantoren en andere betonnen bouwsels vullen zich met mensen. Drukke mensen. Mensen met volle agenda’s en to do lijstjes. Uren later komen deze mensen weer in het donker thuis. Eten, kinderen verzorgen, sporten, werken, Netflix. Volgende dag, hetzelfde verhaal.

 

Terug naar de introversie van de natuur. Een gezond verschijnsel, miljoenen jaren oud. Samen met extraversie. Voorjaar en zomer: het leven vieren, alles groeit, bloeit, zoemt, trekt de aandacht, heeft veel licht en voeding nodig, is gedreven en ongeduldig om zijn kleuren en geuren wereldkundig te maken. Najaar en winter: het leven koesteren/beschermen, oogsten, verzamelen van voeding, loslaten van onnodig ballast, stevige wortels slaan, rusten en geduldig wachten op het voorjaar.

 

Het 1 kan niet zonder het ander. Altijd zomer, altijd groeien, altijd druk bezig? Dat gaat stuk. Altijd rusten en wachten? Dan groeit er nooit wat.

 

Carl Jung slingerde de begrippen introversie en extraversie in de jaren 30 de wereld in. Extraverte mensen hebben meer behoefte aan prikkels, zijn meer gericht op actie in de buitenwereld en uiten energie en enthousiasme. Introverte mensen hebben minder behoefte aan prikkels, zijn meer gericht op de innerlijke wereld en uiten weloverwogen twijfel en gedachten.

 

Terwijl ik dit schrijf zie ik een regen van oranje en gele blaadjes naar beneden komen. Het is tijd. Voor alle natuur, dus ook de mensen, om los te laten en naar binnen te keren. Introverte eigenschappen te ontwikkelen of te omarmen. Tijd maken voor goede gesprekken of juist stilte. Voor een wandeling in de natuur of een beetje staren uit het raam met een kop thee.

 

Wat ga jij deze week al ondernemen om mee te bewegen met de natuur om je heen?

 

De Buitenpsychologen / Irina Poleacov

Vitamine G(roen)

Jagen op vitamine G(roen)

 

43,5 procent. Bijna de helft van alle Nederlanders krijgt in het leven te maken met een psychische aandoening.

Op jaarbasis krijgt bijna één vijfde van alle volwassenen in Nederland een psychische stoornis.

43 procent van de Nederlandse jongeren heeft last van psychische klachten.

 

Groen is goed voor ons. Hoogleraar Agnes van den Berg, die onderzoek doet naar het effect van groen op de gezondheid, spreekt over de voordelen van vitamine G(roen). In de stad, voor opgroeiende kinderen en voor iedereen die veel stress ervaart. Groen zet aan tot bewegen, zuivert onze lucht en geeft een gevoel van geluk en welzijn. Bewegen in het groen verlaagt ons stresshormoon cortisol, verlaagt bloeddruk en verlaagt de hartslag.

 

Hoe werkt dit dan?

En hoeveel heb je ervan nodig voordat het effect heeft?

Is het beter dan andere medicijnen, therapieën en interventies?

En waar kun je het ‘krijgen’?

Bij elk nieuw middel zoeken we naar antwoorden op deze vragen en meer. Ondertussen passen mensen Vitamine G al toe en zijn er honderden succesverhalen uit de praktijk. Lang leve de doeners, de pioniers! Maar hoe krijgen we al die ‘bewijzen’ op papier? In cijfers, net als hierboven?

Het antwoord is makkelijk, wetenschappelijk onderzoek. De uitvoering vraagt meer werk, tijd en inspanning.

Op een druilerige dag in oktober kwamen via Skype 4 doeners èn onderzoekers bij elkaar. Ireen de Graaf van het Trimbos, Jan Hassink van het WUR, Oda Salomons van Rewild Yourself en Irina Poleacov van De Buitenpsychologen. Met maar 1 doel voor ogen. Wetenschappelijke bewijzen verzamelen, genereren en delen. Met elkaar en met de rest van de wereld. Missie: vitamine G op de kaart zetten als een werkzaam, effectief en waardevol middel.

 

Dit artikel is geschreven in het kader van de samenwerking van De Buitenpsychologen met het Groene Netwerk.

 

De Buitenpsychologen/Irina Poleacov

 

Afscheid nemen

We hebben al de nodige wandelingen achter de rug.

De winter hebben we samen buiten getrotseerd en nu, tijdens een lentedag, komt het moment voor afscheid.

Een intakewandeling, een psycho-educatiewandeling, een systeemgesprekwandeling, een vergevingswandeling, een positieve psychologiewandeling, een evaluatiewandeling en meer hebben de revue gepasseerd.

Er is rust in het hoofd, inzicht in de eigen patronen, handvatten om ermee te breken en er is het een en ander ten goede veranderd.

 

Soorten afscheid

Als therapeut ken ik meerdere manieren van afscheid nemen van mijn cliënten.
Mensen die zelf aangeven dat ze voldoende geleerd hebben en verder kunnen.

Mensen die het moeilijk vinden een traject af te sluiten terwijl we het erover eens zijn dat het goed is zo.

Mensen die beter op een plek zijn bij iemand anders en ik doorverwijs.

Mensen die afhaken. Waarvan ik soms hoor wat ze misten en soms niks meer hoor.

Het spreekt voor zich dat de eerste groep, de vogels die zelfstandig het nest uitvliegen, de meeste voldoening geeft voor mij als therapeute. Het meest licht voelt.

De vogels die een zetje nodig hebben om uit te vliegen, doen een beroep op mijn verantwoordelijkheid als behandelaar om kaders te bieden. Het is aangenaam om met iemand te blijven wandelen die graag naar je luistert en dankbaar is voor jouw aandacht en luisterend oor. Ja hoor, deze therapeut heeft ook een ego. Maar dat is een ander verhaal :).

 

Cirkel rond

Het mooie van de natuur is dat het mij scherp houdt. Net als bij de cliënt blijven onderwerpen die eerder besproken zijn ook bij mij gekoppeld aan bepaalde plekken in de natuur.
“Oh ja, bij deze boom hadden we het de vorige keer over je relatie met je moeder!”. “Hé, de vorige keer bespraken we ook al dit onderwerp op de terugweg naar je auto”.
De natuur bewaart mijn aantekeningen op een zeer sprekende en zichtbare manier.

De mensen die afhaken hebben bewust en onbewust daar hun redenen voor. Het levert altijd nuttige informatie op om wel het moeilijke gesprek aan te gaan. Om verwachtingen en teleurstellingen uit te spreken, boosheid en frustratie te tonen, je plek in te nemen in jouw traject, jouw leven.

Dit traject sluiten we gezamenlijk af. Bij de boom waar we begonnen zijn sluiten we ook af. De cirkel is rond. Ons afscheid positief. De ruimte die de therapeutische relatie in heeft genomen, is weer beschikbaar voor een andere relatie. Misschien met de natuur of met zichzelf.

Afscheid heeft ruimte nodig. En ruimte kan pas ontstaan als er afscheid is.

 

De Buitenpsychologen/Irina Poleacov