Tag Archief van: opleiding

Vitamine G(roen)

1 Reactie

Jagen op vitamine G(roen)

 

43,5 procent. Bijna de helft van alle Nederlanders krijgt in het leven te maken met een psychische aandoening.

Op jaarbasis krijgt bijna één vijfde van alle volwassenen in Nederland een psychische stoornis.

43 procent van de Nederlandse jongeren heeft last van psychische klachten.

 

Groen is goed voor ons. Hoogleraar Agnes van den Berg, die onderzoek doet naar het effect van groen op de gezondheid, spreekt over de voordelen van vitamine G(roen). In de stad, voor opgroeiende kinderen en voor iedereen die veel stress ervaart. Groen zet aan tot bewegen, zuivert onze lucht en geeft een gevoel van geluk en welzijn. Bewegen in het groen verlaagt ons stresshormoon cortisol, verlaagt bloeddruk en verlaagt de hartslag.

 

Hoe werkt dit dan?

En hoeveel heb je ervan nodig voordat het effect heeft?

Is het beter dan andere medicijnen, therapieën en interventies?

En waar kun je het ‘krijgen’?

Bij elk nieuw middel zoeken we naar antwoorden op deze vragen en meer. Ondertussen passen mensen Vitamine G al toe en zijn er honderden succesverhalen uit de praktijk. Lang leve de doeners, de pioniers! Maar hoe krijgen we al die ‘bewijzen’ op papier? In cijfers, net als hierboven?

Het antwoord is makkelijk, wetenschappelijk onderzoek. De uitvoering vraagt meer werk, tijd en inspanning.

Op een druilerige dag in oktober kwamen via Skype 4 doeners èn onderzoekers bij elkaar. Ireen de Graaf van het Trimbos, Jan Hassink van het WUR, Oda Salomons van Rewild Yourself en Irina Poleacov van De Buitenpsychologen. Met maar 1 doel voor ogen. Wetenschappelijke bewijzen verzamelen, genereren en delen. Met elkaar en met de rest van de wereld. Missie: vitamine G op de kaart zetten als een werkzaam, effectief en waardevol middel.

 

Dit artikel is geschreven in het kader van de samenwerking van De Buitenpsychologen met het Groene Netwerk.

 

De Buitenpsychologen/Irina Poleacov

 

De Natuur als co-therapeut

 

“Tijdens dit traject met jou heb ik geleerd dat ik een keuze heb”.

Zo sloten we vandaag een traject van 6 wandelingen en 2 binnen sessies af.  “Het leven doet, mensen doen, dingen gebeuren. En ik kan kiezen wat mijn reactie daarop is. Het stuur in handen nemen en sturen. Ik weet dat het me niet altijd gaat lukken, maar ik weet wat me te doen staat”.

 

Hulpvraag

Soms is de hulpvraag van mensen pijnlijk en complex. Dan zitten er veel hobbels tussen het willen veranderen en loslaten van het oude en het gewend zijn aan vertrouwde automatische patronen. Mijn rol wisselt dan tussen een luisterend oor zijn, erkennen van het ervaren leed en samen zoeken naar de motivatie die nodig is voor werkelijk actief in therapie te geraken.

Soms zijn mensen helemaal klaar voor de verandering die nodig is. De hobbels die er zijn worden zelfstandig genomen. De aangereikte informatie wordt gretig opgenomen en eigen gemaakt. Mijn rol is dan meer reflecterend, confronterend en faciliterend.

 

De natuur

Dit zal voor elke behandelaar herkenbaar zijn denk ik. Maar wat is de rol van mijn co-therapeut, de natuur? Met een menselijke therapeut overleg je verbaal. Je hanteert wellicht dezelfde professionele denkkaders en gelooft in dezelfde interventies of niet. Je hebt een klik met elkaar of niet. Er komt een hoop denken, theorie en meningen bij kijken.

Dat werkt op de hei toch wel anders. De ene keer werk ik samen met een verregende en drassige heide. En de andere keer met een zonovergoten bevroren omgeving. Natuurlijk ben ik blijer met meer zon, maar de klik is er altijd. En discussiëren over het behandelplan of de juiste interventie is er niet bij. De natuur om ons heen is. Punt. Het heeft geen mening over ons of zichzelf, het maakt zich geen zorgen over mijn cliënt, hoeft geen administratie bij te houden en heeft een logische, consequente en terugkerende cyclus. In de winter is het stil, in het voorjaar een groei-explosie, in de zomer zinderend en loom en in de herfst winderig en vol oud blad.

 

Inspirerende collega

Het is een relaxte en inspirerende collega eigenlijk. En een hulpverlener. Dat vond mijn cliënt van vandaag ook.

Na een korte stiltewandeling waarin hij spullen verzamelde, stopten we op een beschutte plek voor een natuurwerk. Binnen de kortste keren had hij zijn leven vormgegeven met behulp van takken, stenen, dennenappels en aarde. De hele heide werd meegenomen in zijn beleving. Ik werd meegenomen in een verhaal over thuis zijn in het eigen huis en gezin, de tijd nemen om in de natuur te zijn en over standvastig en geaard staan in het leven. Zoals de grote witte kei die we tegenkwamen en niet mee konden slepen…

 

Er was overzicht. Acceptatie van hoe het is geweest en hoe het nu is. En een gevoel van keuzevrijheid. Zoals hij op de heide alles mocht kiezen om zijn leven mee vorm te geven, maar zich wel aan de natuurwetten te houden had. Denk aan een zware kei, maar ook de vorm van takken en ander biologisch materiaal die al bepaald is. Hij besefte dat hij zich niet druk hoefde te maken daarover, want daar hebben we geen controle over in het leven. Hij voelde wel de keuze om het te rangschikken zoals het voor hem het beste was op dat moment.

 

Ben jij eraan toe om de natuur als jouw (co)-therapeut te ontmoeten? Om eens vanuit een andere kader naar jezelf of je cliënten te kijken?

 

Wij horen het graag!

 

 

 

 

 

 

Van ideaal beeld naar verlangen

 

“Ik heb nog een aantal dingen te bespreken. Voor de rest lukt het steeds beter om minder te oordelen en meer los te laten. Dat geeft rust”.

Zo begon onze sessie op de heide. We zouden elkaar binnen treffen, maar de zon nodigde ons uit om te wandelen. “Wat een goed idee!” , zei mijn cliënt (verder genoemd Ton) toen ik hem bij de ingang van de heide de hand schudde.

 

Burn-out

Na een fikse burn-out en een re-integratie traject bij een ander bedrijf die niet tot vaste aanstelling leidde, kwam Ton gedesoriënteerd en somber bij me aan een aantal maanden terug. Zijn droombaan had hij op moeten geven nadat hij heel ziek was geweest.

Gewend om altijd door te gaan had hij zich laten bijscholen en was hij vol moed aan een nieuwe carrière begonnen. Totdat hij opgebrand thuis kwam te zitten.

De tijd was gekomen om verlies te verwerken en vanuit zijn gevoel weer nieuwe keuzes te maken op werkgebied. Hij had verstandelijk gekozen voor dit nieuwe bedrijf, maar rouwde eigenlijk nog om zijn verloren carrière. Dat blokkeerde hem in het kiezen van een nieuwe professionele richting. Dus, plek geven aan zijn rouwproces vervolgens herstellen van de burn-out klachten en een nieuwe weg inslaan. Dat werd de focus.

 

Meer rust

Een half jaar verder is Ton voor het grootste gedeelte hersteld. Hij kan meer rust voelen in het rouwen om de verloren baan en voelt de ruimte om zich te focussen op een nieuwe baan. Volgens zijn oude patronen, of het ego zoals ik het noem, moet de nieuwe baan voldoen aan een ideaal beeld. Ik vraag Ton om iets op de heide aan te wijzen wat dat ideaal beeld dan symboliseert. Hij wijst een grote, perfect gevormde boom aan.

“Dat is een boom die ik als kind zou tekenen” zegt hij. “Helemaal in evenwicht qua maat en vorm”.

De boom staat midden op de heide, dus het heeft het goed overzicht over wat er gebeurt.

“De andere bomen zijn ook mooi, maar die kun je niet helemaal zien. Ik wil graag goed kunnen zien hoe iets zit”.

 

Adelaar

Ik vraag hem of hij die boom zou willen zijn. “Nee”, is het antwoord. “Het ziet er perfect uit, maar is een beetje saai. Het staat daar maar en wisselt van bladeren elk jaar”.

“Ik wil een adelaar zijn”. “Vliegen door ruige bergen, vrij zijn, overzicht hebben en niet gebonden zijn aan 1 plek. Behalve mijn nest”.

 

Normaal gesproken vliegen er veel roofvogels boven de heide, maar vandaag zien we er geen. Dat merkt Ton ook op. Zijn adelaar is nog niet in zicht. Ik vraag: “Wat is er nodig om hem te voorschijn te laten komen”?.

Ton vertelt over de geluidsoverlast die hij ervaart van de buren. Dat is momenteel een groot probleem voor hem. We blijven symbolisch bij de adelaar en concluderen dat het nest nog niet op orde is. En zolang dat zo is, zal de adelaar zich ook niet vrij voelen om te vliegen, jagen, ondernemen. Hij moet eerst de basis waar hij zich veilig en ontspannen kan voelen verzorgen en stevig maken.

 

Focus

Ton weet wel dat hij niet gaat verhuizen terwijl hij nog geen baan heeft. We spreken af dat hij zijn eerste focus op zijn woonomstandigheden richt. En ook daarin zijn ideaalbeeld loslaat. Werken met wat er is. Wanneer er rust is, kan hij bewuster gaan genieten. Wanneer er geluidsoverlast is, richting een keuze maken.

Eerst maar eens blijven waar hij is en een eigen geluid maken. Op zijn plek blijven en een koptelefoon opzetten of even op stap gaan: een keuze maken. Actieve mindfulness noem ik dat. In het moment zijn en een beslissing nemen waar je achter blijft staan. Evalueren en opnieuw een keuze maken.

Niet in een ideaalbeeld blijven hangen, maar als een adelaar telkens de juiste thermiek voor zijn vleugels opzoeken.

 

 

De Buitenpsychologen/Irina Poleacov