Van de knoop in de knop
De buitenkraan is ontdooid, je kan weer racen op je mountainbike en zonder skibroek de deur uit. De vogeltjes fluiten, het is langer licht en er hangt een zachtheid in de lucht. Lente! Ken je dat gevoel?
Je voelt meer energie, maar ook onrust. Hoe lang nog? Hoeveel koude dagen hebben we nog te gaan? Om dan te beseffen dat we nog maanden te gaan hebben voordat we een beetje van lente mogen spreken.
Het voorjaar staat voor een nieuw begin, nieuwe kansen, voor groei. Betekent zin in de lente dan zin in het nieuwe en ongerepte? Bomen vol knoppen van beloften en mogelijkheden? De toenemende warmte van de zon? Energie in de natuur die volop tot leven komt en energie vanbinnen om van alles te doen?
Versnellen, dat is wat lente met zich meebrengt. Alles wat in de winter onder de grond of in slaapstand boven de grond leefde loopt weer uit. Voorzichtig, maar vastberaden om alle zonnestralen en voeding te benutten die voorhanden zijn. Waarom is het aan het begin van de winter fijn om te vertragen en naar binnen te keren terwijl het einde van de winter maar niet in zicht lijkt te komen? De wens om door te spoelen naar het voorjaar lijkt op te spelen zodra er een warme en zonnige dag zich aandient.
Mooie tijd om je af te vragen of je wel voldoende naar binnen bent gegaan. Heb je de tijd genomen om te reflecteren op het afgelopen jaar? Heb je voldoende rust genomen om energie te hebben voor het voorjaar? Welke wortels, vertakkingen en relaties heb je afgestoten of dien je te snoeien voor de groei?
Hoe verleidelijk het ook lijkt om een aanloop te nemen en bij de eerste zonnestraal uit te schieten, het is nog te vroeg. Het is tijd voor vertraging, pas op de plaats maken, vertrouwen dat de lente komt. Wetend dat wachten op het juiste moment de kans op gezonde groei vergroot.
Lisa staat te popelen om aan de slag te gaan en haar net ontdekte hoogbegaafdheid te ontplooien. Ze heeft zich net aangemeld voor wandeltherapie. Na een leven lang struggelen met het gevoel van anders zijn gevolgd door vele diagnoses, heeft ze een knoop doorgehakt. Het is tijd voor opbouwende gesprekken. Zelfvertrouwen en zelfwaarde. Het is tijd voor groei.
Haar lichaam vertelt een ander verhaal. Een verhaal van vermoeidheid en tegelijkertijd de hoogste staat van paraatheid. Hooggevoeligheid dat overgegaan is in reactiviteit, zowel fysiek als emotioneel volgt op elke prikkel een intense reactie. Een biologisch en psychologisch systeem dat snakt naar de rust van de herfst en de winter.
Loslaten van alles wat niet meer nodig is en oogsten wat ze gezaaid heeft is in volle gang. Nu die rust nog. De verstilde landschap die we een tijdje terug in Nederland hadden. Ogenschijnlijk levensloze oppervlakte, bruisend van het leven en de potentie onder de bevroren bovenlaag. Popelend om te ontkiemen, maar vol geduld.
Lisa maakt nu de transitie naar verstillen en reserves opbouwen. Naar een lichaam en geest die in balans geraken en weer prikkels kunnen verwerken. Gevoed door nieuwe kennis over hoogbegaafdheid met alle voor- en -nadelen die erbij horen. Elke wandeling weer een stukje dichterbij de ontluikende lente, van binnen en van buiten.
Door Irina Poleacov geschreven voor De Buitenpsychologen