Ook wandeltherapeuten houden van wat tijd voor zichzelf.

En deze keer diende de herfstvakantie als ruimte voor inspiratie. Niet op de heide of op het strand, maar in de stad.

 

Boekarest & Amsterdam
Boekarest is een enorme stad met lange lanen en grote parken, maar ook met vastgelopen verkeer dus wandelen is je beste vervoermiddel.

Al wandelend worden de plaatselijke lekkernijen verorberd en de laatste nieuwtjes uitgewisseld met vrienden.

Toch is het anders deze keer…

Monumentale panden met kogelgaten in de gevels, de gehaaste bevolking en de stroom aan auto’s lijken opeens deel uit te maken van een geheel.

En daarmee verandert mijn beleving van de stad radicaal. In plaats van allerlei losse onderdelen te zien waar ik me aan kan storen, beleef ik de stad als een levend en ademend organisme. Sommige organen van dit organisme functioneren wat beter dan anderen, maar toch klopt het allemaal binnen het gehele plaatje.
Al wandelend en mijmerend bedenk ik me dat ik mijn geliefde Amsterdam ook als een organisme of zelfs persoon kan zien. Waar Boekarest een omvangrijke, trotse maar verwaarloosde dame is die smacht naar wat positieve aandacht, voelt Amsterdam meer als een eigenzinnige, maar warme dame die zich openstelt zonder haar eigenheid te verliezen.

 

Waarnemen verruimen
Allemaal mooi en wel, maar waar komen opeens deze belevingen vandaan? Daar hoef ik niet lang over na te denken. Door het wandelen buiten. Zoals eerder beschreven heeft het wandelen en wandeltherapie veel voordelen. Waaronder ook bewustzijnsverruiming en verbinding ervaren.

Even in het kort: bewustzijn is wat we waarnemen van de buitenwereld en van onszelf. Zowel fysiek, als psychisch, emotioneel en geestelijk.
Tijdens de wandeltherapie wordt de omgeving actief betrokken bij het gesprek. De waarneming wordt als het ware verruimd en verbonden met de omgeving.
Daarnaast zijn er onbewuste waarnemingen zoals de temperatuur, de wind, zon en schaduw, hoogteverschillen in het terrein en nog veel meer.

Als cliënt ben je dan niet alleen maar aan het verwerken wat er besproken wordt, maar ook onbewuste input wordt vanzelfsprekend meegenomen. Mensen vertellen me dat ze zich energieker voelen na een sessie buiten, terwijl we toch veel bespreken en ook nog veel meemaken tijdens het lopen. Ze voelen zich verbonden met de omgeving en ook met zichzelf. Inzichten, acceptatie en verwerking zijn opeens binnen bereik. Alsof het verzet tegen verandering door het fysiek bewegen ook in beweging komt. En minder nodig lijkt.

 

Zonder oordeel
Terugkomend op de bewustzijnsverruiming en de beleving van de omgeving om je heen als een groot organisme waar je deel van uit maakt. Probeer het zelf ook! Terwijl je door een bos wandelt of over het strand loopt. Voel de aarde en bladeren onder je voeten. Hoor de wind met hoge snelheid langs je oren suizen. Raak eens een boom aan tijdens het passeren en word je bewust van de schors. Is het glad of ruw? Pak een hand zand en laat het door je vingers glippen. (Let wel op de windrichting! :-).

Oneindig veel mogelijkheden om actieve meditatie toe te passen ofwel gewoon in het hier en nu te zijn. Waarnemen en niet oordelen.

Zo ben ik begonnen. In de natuur. En nu ervaar ik die verbinding met de omgeving overal.

Ook in een drukke stad! Stap voor stap, zandkorrel voor zandkorrel, wandeling voor wandeling. En dat gun ik iedereen.

 

De Buitenpsychologen/Irina Poleacov