Tag Archief van: #debuitenpsychologen

Een beetje boel winterblues? 5 tips! +Bonustips!

Dit zijn geen 5 tips tégen een beetje boel winterblues. Tegen bekt wel lekker, maar doet vrij weinig voor je. Lees : niks. Wanneer heb jij voor het laatst de strijd gewonnen tegen de regen, harde wind of een hoge golf? Just saying.

Opgroeiend aan zee hebben we geleerd ons (mentaal) over te geven aan harde (tegen) wind en gewoon door te trappen. Duiken onder hoge golven door en spelen in de regen maakten deel uit van onze jeugd.

Ok, meebewegen dus met die winterblues. HOE DAN?

 

# 1 : Boomtoppen maand

Neem 10-30 minuten om naar boomtoppen te kijken. Hoe diverser hoe beter, maar 1 boom werkt ook. Buiten is top, maar van achter het glas werkt het ook ?. Wat roept het beeld bij je op? Schrijf het op. 1 woord is prima, 1 A4 ook. Doe dit een hele week, elke dag. Het helpt om daar een vast tijdstip voor in te plannen in je agenda.

Wissel af. De week erop kijk je elke dag naar de zonsopgang. Daarna pak je de zonsondergang. Wees creatief. Wat ga je de laatste week bekijken?

Als het goed is heb je na 4 weken 4 woorden of een klein boekwerkje geschreven.

 

# 2:  Incheck wandeling

Wandel door de natuur. Zet je telefoon even op stil. Zet bewust je voeten op de grond, voel je voet afrollen van hiel naar tenen toe. Spits je oren en hoot wat er voor geluid op je af komt. Snuffel de (natuur)geuren op, voel de regen/kou/wind op je huid en geef je ogen de kost. Check in bij je zintuigen. Misschien hoor je iets wat je ogen verder willen bekijken. Of zie je iets wat je vingers willen onderzoeken. Nieuwsgierig en somber gaan niet lekker samen. Dus hoe nieuwsgieriger, hoe beter.

 

# 3 : Klim in een boom

Voor de 10 meter giant gaan? That’s up to you!

Denk wel aan sterke schoenen en kleding en de gladde en natte boomstam. Voordat je begint met klimmen kun je bedenken waar je klim voor staat. Het kan behulpzaam zijn om alle takken die je tegenkomt als stappen te benoemen naar je wensbeeld bovenin. Je kunt ook eerst lekker klimmen en buiten adem bovenin voelen wat je voelt in je lijf. En waar je nu staat in je leven/relatie/enz.

 

# 4 Dansen in de regen of springen in plassen

Seriously? Yep!

Voor gevorderden: je mag je nat laten regen of soppen in je schoenen, maar regenkleding aantrekken mag ook ?

Ben je echt een beginner (net als wij een paar jaar terug) of vindt je hoofd er van alles van, start klein. Observeer kinderen die zich wagen aan modder, regenplassen, hopen bladeren. Dip de neus van je schoen in een plas. Neem waar wat deze ogenschijnlijk zinloze en kinderlijke actie met je doet. Bouw het op. Volgende stap is wellicht met 1 voet stappen in een ondiepe plas. Daag jezelf uit. Kijk of er herinneringen komen aan tijden waarin je dit zonder nadenken deed, als kind.

 

# 5 Overleven en nieuw leven

Het verbaast mij elke winter weer hoeveel planten gedijen in de winter. Zet wintergroene/harde planten op je balkon, plant alvast voorjaarsbollen en kijk of je binnen planten een andere staanplaats, andere pot of meer TLC nodig hebben. Ik ben niet zo een prater tegen planten, maar raak wel graag de blaadjes aan als ik water geef. Waar zit jouw comfortzone wat dat betreft? Stap daar eens buiten.

 

# 6 Koop een lichtlamp

# 7 Beweeg minimaal 30 minuten per dag (trap, fiets, lopen tijdens lunch)

# 8 Eet gezonde vetten (avocado, vette vis, noten, olijfolie)

# 9 Houd je bekken warm, met name vrouwen schijnen dit te weinig te doen volgens lichaamsgerichte therapeuten (lange truien, hemdjes, jassen)

# 10 Vaker tussen de lakens duiken of de sauna in en (ayuverdische) massages regelen

Introverte jaargetijden

1 september begint de herfst voor weerkundigen.

23 september begint de astronomische herfst.

21 september begint de officiële herfst.

 

De dagen worden korter. Het is kouder en er is minder licht. De natuur maakt zich op voor het najaar en de winter. De 2 introverte jaargetijden. Geen uitwendige groei en bloei meer, maar oogst en dan … rust. De planten en bomen die voldoende energie hebben opgebouwd in het voorjaar en zomer overleven deze karige en regelmatig barre tijd wel. Sommige boomsoorten, zoals de beuk maken nog iets meer kans. Beuken ondersteunen elkaar en delen licht, voeding en energie.

 

In de toenemende duisternis gaan duizenden wekkers af. Elke ochtend weer. Wegen, klaslokalen, kantoren en andere betonnen bouwsels vullen zich met mensen. Drukke mensen. Mensen met volle agenda’s en to do lijstjes. Uren later komen deze mensen weer in het donker thuis. Eten, kinderen verzorgen, sporten, werken, Netflix. Volgende dag, hetzelfde verhaal.

 

Terug naar de introversie van de natuur. Een gezond verschijnsel, miljoenen jaren oud. Samen met extraversie. Voorjaar en zomer: het leven vieren, alles groeit, bloeit, zoemt, trekt de aandacht, heeft veel licht en voeding nodig, is gedreven en ongeduldig om zijn kleuren en geuren wereldkundig te maken. Najaar en winter: het leven koesteren/beschermen, oogsten, verzamelen van voeding, loslaten van onnodig ballast, stevige wortels slaan, rusten en geduldig wachten op het voorjaar.

 

Het 1 kan niet zonder het ander. Altijd zomer, altijd groeien, altijd druk bezig? Dat gaat stuk. Altijd rusten en wachten? Dan groeit er nooit wat.

 

Carl Jung slingerde de begrippen introversie en extraversie in de jaren 30 de wereld in. Extraverte mensen hebben meer behoefte aan prikkels, zijn meer gericht op actie in de buitenwereld en uiten energie en enthousiasme. Introverte mensen hebben minder behoefte aan prikkels, zijn meer gericht op de innerlijke wereld en uiten weloverwogen twijfel en gedachten.

 

Terwijl ik dit schrijf zie ik een regen van oranje en gele blaadjes naar beneden komen. Het is tijd. Voor alle natuur, dus ook de mensen, om los te laten en naar binnen te keren. Introverte eigenschappen te ontwikkelen of te omarmen. Tijd maken voor goede gesprekken of juist stilte. Voor een wandeling in de natuur of een beetje staren uit het raam met een kop thee.

 

Wat ga jij deze week al ondernemen om mee te bewegen met de natuur om je heen?

 

De Buitenpsychologen / Irina Poleacov

Vitamine G(roen)

Jagen op vitamine G(roen)

 

43,5 procent. Bijna de helft van alle Nederlanders krijgt in het leven te maken met een psychische aandoening.

Op jaarbasis krijgt bijna één vijfde van alle volwassenen in Nederland een psychische stoornis.

43 procent van de Nederlandse jongeren heeft last van psychische klachten.

 

Groen is goed voor ons. Hoogleraar Agnes van den Berg, die onderzoek doet naar het effect van groen op de gezondheid, spreekt over de voordelen van vitamine G(roen). In de stad, voor opgroeiende kinderen en voor iedereen die veel stress ervaart. Groen zet aan tot bewegen, zuivert onze lucht en geeft een gevoel van geluk en welzijn. Bewegen in het groen verlaagt ons stresshormoon cortisol, verlaagt bloeddruk en verlaagt de hartslag.

 

Hoe werkt dit dan?

En hoeveel heb je ervan nodig voordat het effect heeft?

Is het beter dan andere medicijnen, therapieën en interventies?

En waar kun je het ‘krijgen’?

Bij elk nieuw middel zoeken we naar antwoorden op deze vragen en meer. Ondertussen passen mensen Vitamine G al toe en zijn er honderden succesverhalen uit de praktijk. Lang leve de doeners, de pioniers! Maar hoe krijgen we al die ‘bewijzen’ op papier? In cijfers, net als hierboven?

Het antwoord is makkelijk, wetenschappelijk onderzoek. De uitvoering vraagt meer werk, tijd en inspanning.

Op een druilerige dag in oktober kwamen via Skype 4 doeners èn onderzoekers bij elkaar. Ireen de Graaf van het Trimbos, Jan Hassink van het WUR, Oda Salomons van Rewild Yourself en Irina Poleacov van De Buitenpsychologen. Met maar 1 doel voor ogen. Wetenschappelijke bewijzen verzamelen, genereren en delen. Met elkaar en met de rest van de wereld. Missie: vitamine G op de kaart zetten als een werkzaam, effectief en waardevol middel.

 

Dit artikel is geschreven in het kader van de samenwerking van De Buitenpsychologen met het Groene Netwerk.

 

De Buitenpsychologen/Irina Poleacov

 

Artikel “Hup naar buiten!”

Interview met De Buitenpsychologen en hoogleraar natuurbeleving Agnes vd Berg in Gezond NU, editie mei 2019. Lees meer…

Afscheid nemen

We hebben al de nodige wandelingen achter de rug.

De winter hebben we samen buiten getrotseerd en nu, tijdens een lentedag, komt het moment voor afscheid.

Een intakewandeling, een psycho-educatiewandeling, een systeemgesprekwandeling, een vergevingswandeling, een positieve psychologiewandeling, een evaluatiewandeling en meer hebben de revue gepasseerd.

Er is rust in het hoofd, inzicht in de eigen patronen, handvatten om ermee te breken en er is het een en ander ten goede veranderd.

 

Soorten afscheid

Als therapeut ken ik meerdere manieren van afscheid nemen van mijn cliënten.
Mensen die zelf aangeven dat ze voldoende geleerd hebben en verder kunnen.

Mensen die het moeilijk vinden een traject af te sluiten terwijl we het erover eens zijn dat het goed is zo.

Mensen die beter op een plek zijn bij iemand anders en ik doorverwijs.

Mensen die afhaken. Waarvan ik soms hoor wat ze misten en soms niks meer hoor.

Het spreekt voor zich dat de eerste groep, de vogels die zelfstandig het nest uitvliegen, de meeste voldoening geeft voor mij als therapeute. Het meest licht voelt.

De vogels die een zetje nodig hebben om uit te vliegen, doen een beroep op mijn verantwoordelijkheid als behandelaar om kaders te bieden. Het is aangenaam om met iemand te blijven wandelen die graag naar je luistert en dankbaar is voor jouw aandacht en luisterend oor. Ja hoor, deze therapeut heeft ook een ego. Maar dat is een ander verhaal :).

 

Cirkel rond

Het mooie van de natuur is dat het mij scherp houdt. Net als bij de cliënt blijven onderwerpen die eerder besproken zijn ook bij mij gekoppeld aan bepaalde plekken in de natuur.
“Oh ja, bij deze boom hadden we het de vorige keer over je relatie met je moeder!”. “Hé, de vorige keer bespraken we ook al dit onderwerp op de terugweg naar je auto”.
De natuur bewaart mijn aantekeningen op een zeer sprekende en zichtbare manier.

De mensen die afhaken hebben bewust en onbewust daar hun redenen voor. Het levert altijd nuttige informatie op om wel het moeilijke gesprek aan te gaan. Om verwachtingen en teleurstellingen uit te spreken, boosheid en frustratie te tonen, je plek in te nemen in jouw traject, jouw leven.

Dit traject sluiten we gezamenlijk af. Bij de boom waar we begonnen zijn sluiten we ook af. De cirkel is rond. Ons afscheid positief. De ruimte die de therapeutische relatie in heeft genomen, is weer beschikbaar voor een andere relatie. Misschien met de natuur of met zichzelf.

Afscheid heeft ruimte nodig. En ruimte kan pas ontstaan als er afscheid is.

 

De Buitenpsychologen/Irina Poleacov

Handen aan het stuur

Hoe vanzelfsprekend is het voor jou om in het leven beide handen aan het stuur te hebben? Of desnoods 1 hand, maar dan wel een sturende hand?

In de auto. JA.

Op de scooter, brommer, motor? JA.

Op de fiets? JA.

Toch?

Hoe zit het met je relaties? Je werk? De manier waarop je met problemen, conflicten en veranderingen omgaat?

Zit je daar nog achter het stuur?

Voordat je verder leest, daag ik je uit eerlijk antwoord op deze vragen te geven.

 

Burn-out

Vandaag wandel ik met een nieuwe cliënte. Sinds 10 maanden thuis, niet succesvol kunnen reïntegreren, veel op haar bordje.

Zij belt mij. Heeft me gevonden via internet. Naar buiten wil ze.

De zon schijnt op de hei. Voelt als een geluksmoment voor haar en voor mij.

Ze loopt snel dus ik vertraag.

Ze heeft veel meegemaakt en veel te vertellen. Dus ik luister.

Een burn-out is zelden alleen een burn-out. Vaak zijn mensen al jaren aan het overleven voordat het licht uit gaat. Zo ook mijn cliënte. Doorgaan, haar best doen, het beste ervan maken, blokken van het negatieve, incasseren, overleven, harder lopen, niet opgeven. Overgeleverd voelen aan de omstandigheden en de mensen om haar heen.

 

Besluit

Tot het niet meer kan. Tot er iets in opstand komt van binnen. “Genoeg! Nu ga ik beslissingen nemen over mijn leven!”

Vandaag is het resultaat van haar beslissing om weer aan het stuur te gaan zitten. Zij wil naar buiten met haar psycholoog en dat heeft ze geregeld. Zij wil actief vorm geven aan haar reintegratie. Het is nu tijd voor herstel en ontwikkeling. De tijd van overleven en blokken is voorbij.

Best spannend zo achter het stuur. Als ze verkeerd rijdt, heeft ze het zelf gedaan. Ze moet op tijd stoppen en bijtanken, ze kiest er zelf voor wie mee mag rijden en wie niet. En die kofferbak is open. Alle bagage die uit zicht was ligt nu open en bloot. Zij kiest wat nog mee mag reizen en wat opgeruimd en losgelaten mag worden.

Best een verantwoordelijkheid. Maar wat een vrijheid!

 

De Buitenpsychologen/Irina Poleacov

Priming natuurlijk!

Even een flauwe vraag. Doe jij aan priming?

Even een betweterig antwoord. Ja, dat doe jij.

Ik ook. En alle levende wezens op aarde.

Priming: heighten the cognitive accessibility of thoughts about an item.

Simpel vertaald kun je priming als een voorbereiding zien om mensen vatbaar te maken voor jouw boodschap. Wat primer dus doet voor verf: het zorgt voor een betere hechting aan de ondergrond die je geschilderd wilt hebben.

 

Meer bewegen

Stel jij wilt dat jouw cliënt met depressie meer gaat bewegen. Dan zou je kunnen beginnen met een verhaal over de voordelen van bewegen. Of vertellen hoe mooi het bos er vanochtend uitzag tijdens je ochtendwandeling. Dan heb je al onbewust de cliënt geprimed. Gedachten aan buiten en bewegen zijn cognitief bereikbaarder geworden.

Andersom werkt het ook.

Je gaat naar een congres over EMDR. Je hebt je ingeschreven en je hebt de informatie over de dag gelezen.

Je neemt een cliënt over van een collega en leest het dossier van tevoren. Daarin staat het woord borderline. Alle kennis en gedachten over borderline die jij bezit, worden daarmee geactiveerd.

Priming!

We doen en ondergaan het ook in onze privé situatie.

Stel je wilt graag naar de zon, maar je partner heeft geen zin. Je herinnert hem of haar aan de vorige zonvakantie. Je praat over warmte, een andere omgeving verkennen, even niks hoeven. Lekker.

Je krijgt een folder met de nieuwste aanbiedingen bij de Albert Heijn. Je ziet een reclame over die Dacia Duster die toch wel erg voordelig is. Je ziet bij de huisarts een brochure over vitamine D tekort.

Priming everywhere.

 

Wandeltherapie

Wat heeft dit nu te maken met natuur en De Buitenpsychologen?

Daar kom ik nu op.

Op onze site staat wandeltherapie. Met groene plaatjes en al. Eerste priming-ronde.

We vertellen bij aanmelding dat we in en met de natuur werken. Tweede ronde.

De intake vindt buiten plaats. 3 maal is scheepsrecht.

En wat hebben mensen hieraan?

Mensen kiezen bewust voor ons. Dat is de eerste stap richting activatie en de natuur.

De eerste wandeling met ons bevestigt de initiële priming.

Een eerste inzicht, indruk of ervaring buiten in de natuur volgt.

Bewust of onbewust is de cognitieve weg naar natuur, wandelen en bewegen geopend.

Ben je dan klaar?

Soms wel. Mensen krijgen snel toegang tot eigen gezonde mechanismen onder het lopen en wandelen!

 

De Buitenpsychologen/Irina Poleacov

 

Ouder 3.0

Nieuwetijdskinderen, ADHD, hoog sensitiviteit, excellente klassen, leerlingen en scholen. Zomaar een greep uit de kreten waar je als ouder mee te maken krijgt. Het gemiddelde kind bestaat bijna niet meer.

Of hij ooit bestaan heeft laat ik maar in het midden. Het kind 3.0 is in ieder geval overal gesignaleerd.

Hoe zit het met de ouder 3.0?

 

Kwetsbaar

Veel van mijn buiten-gesprekken gaan uiteindelijk over de kinderen van mijn cliënten. Zodra ze zichzelf beter voelen en veranderingen in hun leven gaan doorvoeren, komt het thuisfront meer op de voorgrond te staan.

Vaak is de vraag hoe iemand beter voor zichzelf kan zorgen en tegelijkertijd een goede moeder of vader is en blijft. En hoe de eigen lessen doorgegeven kunnen worden aan de kids. Zodat zij niet zo hoeven te struggelen als hun ouders.

De vraag die ik altijd stel is: ” Wat voor moeder of vader had je willen zijn?”. En daar volgt vaak een emotioneel antwoord op.

Voorbij de rationalisaties (ik doe het volgens mij wel goed, want mijn kinderen gaan lekker), de vergelijkingen (ik ben een betere ouder dan dat ik heb gekend of mijn ouders waren zo goed daar kan ik niet aan tippen) en de voornemens (ik probeer ze meer van dit of dat mee te geven) komt de kwetsbaarheid aan bod. Er is niks kwetsbaarder dan een ouder zijn.

 

Natuur

Ik was voor de zwangerschap een belezen en wetenschappelijk georiënteerde moeder in spé. Niks liep volgens de theorieën en kennis die ik tot me had genomen en daarmee begon mijn zoektocht naar wat voor moeder ik kon zijn. Want de moeder die ik had willen zijn was ik niet. En alle boeken over het kind 3.0 konden die ideale ouder niet van me maken. In gesprekken met moeders kwam ik veel goedbedoelde oplossingen tegen, maar het ging nooit over de moeder die men had willen zijn. En vaak niet was.

Sinds ik het grootste gedeelte van de dag buiten en in de natuur ben kreeg ik mijn antwoorden. Ik had een altijd zachte, altijd serene, altijd rustige en begripvolle moeder willen zijn. Nooit boos, nooit ongeduldig, nooit gestrest en nooit onredelijk. De natuur liet me zien dat er een harde en vernietigende kracht in haar huist. En een tedere, accepterende, geduldige en liefdevolle kracht. Die moeiteloos in elkaar overgaan en elkaar aanvullen.

 

Inzicht

Al wandelend met mijn cliënten zagen we de stormschade, sneeuwschade en de impact van de droogte. We zagen het leven wat in de afgebroken stammen gewoon doorging in de vorm van insecten, paddestoelen en planten. De hei die na de regen toch weer groen en paars kleurde. Nu in de herfst, laten de meeste bomen in volledige overgave hun bladeren los en keren zich naar binnen voor de winter. Ze zien er dood uit, maar zijn het niet. Ze zijn in rust.

Ik liet dit inzicht een keer vallen tijdens een gesprek met een dierbare vriendin. Dat ik geen modelmoeder ben, maar meer een natuurmoeder. En ze verraste me. ” Natuurlijk, jij bent een leeuwenmoeder! Dat wist ik allang”.

Een leeuwenmoeder…en een ouder 3.0″

Wat voor ouder ben jij? En wat heeft de natuur jou daarin te leren?

 

De Buitenpsychologen/Irina Poleacov

Verandering van het seizoen

 

Na een snikhete zomer startte september met onweer en wolkbreuken. Wandelingen met petjes, hoedjes, zonnebrand, veel water en sandalen maakten plaats voor regenkleding, paraplu’s, springen over grote plassen regenwater en regenbogen spotten.

Samen met mijn cliënten heb ik de natuur zien veranderen van droog en bruin naar vochtig groene en frisse vegetatie. De loomheid die in de lucht hing en afgedwongen werd door de hitte is omgebogen naar alert en met een stevige pas door de regen stappen.

Een ” werk aan de winkel” gevoel kleurt de wandelingen.

Natuurprocessen

Het sluit mooi aan bij de klussen die natuurmensen zoals boeren/telers/tuinders voor de boeg hebben. Van het oogsten van het laatste fruit en groenten tot het voorbereiden van de grond voor de winter. Voordat de kou alle groeiprocessen stil legt tot het voorjaar weer komt.

Op de hei zijn de reekalfjes alweer groter geworden en komen boven het hogere struikgewas uit. De nieuwe/jonge hooglanders die er grazen zijn alweer gewend aan de mensen die om ze heen bewegen op de fiets, step, te voet of te paard.
Tranen

De meeste gesprekken op de hei gaan nu over opruimen, ordenen en een plek geven.

Van oud zeer naar nieuw geleerde inzichten, van relaties naar keuzes maken en wensen uitspreken. In de regen worden makkelijker tranen vergoten is me opgevallen. Met alle eikels en kastanjes die op de grond liggen wordt sneller ons verzamelreflex aangewakkerd. Zowel de stekelige jasjes van de kastanjes als de gladde bruine huid prikkelen de zintuigen en maken abstracte onderwerpen zo toegankelijk. Praten over ons ego met als symbool de omhulsel van de kastanjes en over de ziel/hart/kern als de aardse en ronde kastanje zelf gaat zo makkelijk. Het is immers tastbaar.
Zichtbaar

Dat is één van de vele dierbare eigenschappen van de natuur. Het is tastbaar. Alles is met elkaar verbonden, alles heeft invloed op elkaar en het is zichtbaar en simpel. Geen dubbele bodems, angsten, schaamte of wraak. Het ontvangt wat er is en doet er zijn voordeel mee. Zo heeft de natuur de hitte verwerkt en nu verwerkt het de regen. Zichtbaar.

De kwetsbaarheid ervan is zichtbaar en de veerkracht evenzo.

Een fijne nazomer en een fijn begin van de herfst!  Vergeet niet dat we allemaal natuur zijn…

 

De Buitenpsychologen/Irina Poleacov

We wandelen weer: waarom millennials massaal de benen strekken

 

Door: Lotte Philipsen

Integraal overgenomen uit:  KnackWeekend.be

 

Vroeger deden we het voor het ijsje aan het einde van de wandeling, nu om ons hoofd leeg te maken. Millennials slaan massaal aan het wandelen. Soms zelfs met een therapeut aan hun zijde. Wat zijn hun beweegredenen?

‘We zijn van die mensen met wandelschoenen geworden.’ Aan het woord is een vriendin, die tijdens onze jaarlijkse vriendenreis opmerkt dat elk lid van de vriendenkring plots in het bezit is van wandelschoenen. Het jaar voordien doorkruiste een deel van de groep nog de Duitse bergen op sneakers of sandalen. Wat is er aan de hand?

Na een rondvraag bij 20- tot 35-jarigen wordt het duidelijk: millennials wandelen weer. Als kind en tiener moesten onze ouders ons omkopen met lekkernijen, maar nu we zelf de wereld der volwassenen betreden, snappen we plots de aantrekkingskracht van het wandelen als activiteit.

Ik ben bewust beginnen wandelen door ouder te worden. Het besef van de realiteit dringt wat meer door. Net daarom kan het helpen om te gaan wandelen, om alles even op een rijtje te zetten. Als je denkt dat je soms door het bos de bomen niet meer kan zien: ga eens wandelen in het bos. Ik verzeker je dat je de bomen dan wél zal zien. Letterlijk en figuurlijk. (Hamza, 26)

Vroeger gingen mijn vriend en ik vaak op vakantie naar Zwitserland, waar hij lange wandelingen wilde maken en ik liever aan het meer wilde liggen. Tien jaar en drie kinderen later denk ik er wel anders over. Wandelen is een toevlucht geworden in mijn drukke leven. Ik hou er nu van om uren alleen te gaan wandelen. Door het wandelen heb ik ontdekt dat ik eigenlijk een introvert karakter heb. Wandelen betekent voor mij zowel de batterijen opladen als me even kunnen ontladen. (Aster, 33)

Eigen route uitstippelen

Minder prikkels, meer lucht: tijdens een wandeling laten we de rush van de dag even achter ons en kunnen we ademhalen. Op de schoolbanken en op kantoor moeten we in de pas lopen, maar tijdens een wandeling kiezen we onze eigen route. Dat kan gaan van een korte wandeling om de hoek tot een meerdaagse trektocht in de bergen.

 

We raden mensen met depressies, burn-outs en angststoornissen vaak aan om te gaan wandelen.

De Buitenpsychologen

 

Gezondheidszorgpsychologen Irina Poleacov en Christel Westgeest vinden het positief dat millennials aan het wandelen slaan. Enkele jaren geleden bundelden de psychologen hun ervaring in het vak met hun wetenschappelijke achtergrond en liefde voor de natuur. Onder de noemer De Buitenpsychologen geven ze wandeltherapie en leiden ze collega’s op om ook naar buiten te trekken met cliënten. ‘We raden mensen met depressies, burn-outs en angststoornissen vaak aan om te gaan wandelen. Onder het motto practice what you preach zijn we gestart met wandeltherapie.’

Vier jaar geleden sprak ik de Nieuwjaarsresolutie uit om een wandelvakantie met vrienden naar Noorwegen te maken. Ik was namelijk op zoek naar de formule voor de meest ontspannende vorm van reizen. De aanwezigheid van vrienden leek me de doorslaggevende factor, maar eigenlijk bleek wandelen zelf vooral ontspannend. Sindsdien wandel ik graag ter ontspanning en ga ik jaarlijks op wandelvakantie. Ik ben sowieso een sportief type, maar vroeger verkoos ik snellere sporten. Nu is wandelen op zich het doel. (Pieterjan, 33)

#Wandellust

De verhoogde interesse in wandelen bij de Generation Y is ook marketeers opgevallen. ‘Millennials zijn door de band genomen meer geïnteresseerd in ervaringen dan in de opeenstapeling van bezittingen. Dat gaat hand in hand met de terugkeer naar de natuur en levert een generatie af die op haar eigen ritme die natuur ontdekt’, klinkt het bij Ellie Wardle, Marketing Manager van Teva Europe.

Op sociale media passeren beelden van jongvolwassenen op wandel in een adembenemend landschap, in spiksplinternieuwe wandeloutfit en met een brede glimlach op het gezicht. Influencers of modellen prijzen outdoorproducten aan op een manier die de Generation Y aanspreekt, namelijk met mooie beelden in een authentieke setting. En vergeet – oprecht of ironisch – #Wanderlust natuurlijk niet.

Millennials zijn door de band genomen meer geïnteresseerd in ervaringen dan in de opeenstapeling van bezittingen. Wij hebben ons gamma daarop afgesteld.

Ellie Wardle, Teva

‘Een ervaring in de natuur hoeft voor deze generatie niet meteen een high-intensity hike of professionele excursie te betekenen. Het kan zo simpel zijn als een roadtrip naar het platteland of een rustige wandeling met vrienden. We proberen ons gamma daaraan aan te passen. We bieden bijvoorbeeld wandelschoenen en -sandalen aan die gemaakt zijn van erg lichte materialen.’ Slim gezien, want heel wat jongvolwassenen zien het wandelen niet noodzakelijk als sport, maar eerder als een manier om het hoofd leeg te maken. Een zware bergbottine is dan ook niet aan de orde. Wandelen kan iedereen en kan overal.

Ik vond lopen met een podcast best aangenaam, maar mijn rug dacht daar anders over. Wandelen is in dat opzicht een gemakkelijke oplossing. Het behoeft geen voorbereiding: schoenen aan, kleren controleren, podcast opstarten, eventueel je tracking app aanzette en de deur uitwandelen. (Bram, 35)

Samen alleen

Wandelen kan samen, op je eentje in volledige stilte of net met muziek, podcasts of iemand aan de lijn. Het kan een sociale activiteit zijn, maar even goed een moment om even helemaal alleen te zijn. Afhankelijk van hoe je je voelt of wat je doel is, kies je voor een wandeling met of zonder gezelschap. Voor hikers is een zwijgend gezelschap een zegen: je loopt in je eigen cadans, in je eigen gedachten verzonken de berg op en praat pas met elkaar wanneer er gerust wordt. Samen en toch alleen overwinnen bergwandelaars de hoogste toppen.

Goed wandelen gaat enkel met mensen waar je goed tegen kan zwijgen. (Nelis, 23)

Wandelen doe ik om mijn hoofd leeg te maken, andere impulsen op me te laten afkomen en na te denken als onderdeel van een creatief proces. Andere mensen zijn hierbij vaak een storende factor. Tenzij – en dit is erg zeldzaam – je met iemand samen kan gaan trekken met dezelfde mindset: in gespreide slagorde rondtjolen en pas bij het kampvuur ’s avonds van het gezelschap genieten. (Jeffrey, 31)

Niet alleen met een therapeut kan er een goed gesprek op gang komen tijdens een wandeling. Heel wat millennials zweren ook met vrienden en familie bij de mix van zielenroerselen delen en de benenwagen nemen.

Tijdens mijn depressie ging ik alleen wandelen, maar als ik me goed voel, ga ik toch liever in groep, want het is de ideale setting om te praten. (Lene, 26)

Een wandeling is het is het ideale moment om eens een goed gesprek te voeren over diepere en emotionelere zaken. Ik raad iedereen wandelen aan als relatietherapie. (Pieterjan, 33).

Digitale prikkels

Gekozen voor een solitair ommetje? Heerlijk, even de benen strekken en niets doen. Of zal ik toch snel even antwoorden op die ene mail? Of een foto posten op Instagram van het mooie uitzicht? Of gewoon even scrollen langs m’n tijdlijn? ‘Niet doen’, raden De Buitenpsychologen aan. ‘Tijdens onze therapie nemen we zelf soms een foto van een speciale gebeurtenis onderweg, maar we vragen aan onze patiënten om hun smartphone niet boven te halen. Dat verstoort immers de rust. Als je in de natuur bent, wees er dan ook echt aanwezig. Doe het niet voor leuke Instagramkiekjes, maar voor de ervaring.’

Als ik tijdens het wandelen op m’n smartphone zit te surfen, is het doel van de wandeling eigenlijk mislukt, want dan krijg ik toch nog prikkels binnen. Voor mijn werk zit ik al heel de dag op het internet en volg ik de actua op de voet. Dat het niet hoeft tijdens het wandelen is net zalig. (Pieterjan, 33)

Ik probeer bewust niet online te zijn tijdens het wandelen. Ik bel wel met mijn moeder of luister naar podcasts. Er is niets anders als afleiding: gewoon focussen op het gesprek of op de podcast. (Eva, 25)

Thuis of op kantoor is er altijd wel een scherm dat onze aandacht trekt. ‘We hebben per dag uren schermtijd en het brein kan niet meer rusten’, aldus De Buitenpsychologen. ‘Tijdens een wandeling heb je even iets anders op je netvlies en kan je gemakkelijk verbinding maken met jezelf. Schermen en sociale media geven veel ruis. Naast sociale druk en fomo, leiden ze je ook gewoon af. Je brein geraakt vermoeid en overbelast. Net dat deel kan je door middel van beweging laten ontspannen, waardoor het beter gaat functioneren.’

De smartphone kan wel mee op zen-wandeling, maar gebruik hem dan niet om te scrollen, te sharen of te communiceren.

De smartphone kan wel mee op zen-wandeling, maar gebruik hem dan niet om te scrollen, te sharen of te communiceren. Dat zorgt weer voor ruis die je net wil wegfilteren. Wat voor veel millennials wel ontspannend werkt is muziek luisteren of bijleren dankzij een podcast. Tijdens een wandeling nemen we de tijd om te doen waar we anders geen tijd voor lijken te hebben. We creëren een soort bubbel, waar storende prikkels veraf zijn.

Mijn smartphone gebruik ik enkel voor Spotify tijdens het wandelen. Voor de rest gaat mijn mobiele data uit. Vooral omdat ik het gebruik om mijn hoofd leeg te maken en mijn angstgevoelens te verminderen. (Katrin, 31)

Ik doe meermaals per week een walk-and-a-podcast, pakweg tussen de 7 en 10 km. Het combineert een pak goeie dingen – bijleren en geïnspireerd worden door podcasts, maar ook de positieve fysieke gevolgen van wandelen. Een zeer fijne combinatie. (Bram, 35)

Tegen de muren op wandelen

Als millennial verandert het ritme van je leven aanzienlijk. Je krijgt meer verantwoordelijkheden, minder vrije tijd en er is minder marge voor mislukkingen. ‘Alles staat tegenwoordig in het teken van presteren. We moeten altijd de beste zijn, excelleren. Middelmatigheid is geen optie. Bovendien gaat alles sneller en is er ook veel meer keuze dan vroeger. Dat maakt niet automatisch gelukkiger. Bij keuzestress kan het ook deugd doen om even naar buiten te gaan. Dat helpt om te relativeren, om het brein scherp te houden en makkelijker keuzes te maken. Zo voelen de jongeren zich ook terug meer onderdeel van de natuur. Je blik richt zich meer naar buiten toe’, lichten De Buitenpsychologen toe.

Toen ik begon te werken, werd mijn leven plots veel drukker dan voorheen. Zeker de eerste jaren, werkte ik tot vijftig uur per week, en probeerde ik doorheen de week nog veel vrienden te zien en activiteiten te doen. Vanaf dat moment ben ik wandelen niet meer gaan zien als iets saais, maar eerder als rustgevend. Ik heb het wandelen daarnaast ‘herontdekt’ tijdens mijn vorige depressie. In die periode was wandelen een van de weinige dingen die mij doorheen de dag hebben gesleurd. (Lene, 26)

Lees ook: De quarterlifecrisis: ‘Jongeren willen meer erkenning voor wat ze doen’

Vroeger was ik altijd te veel bezig met waar ik heenging. Het voelde eerst wat vreemd om een omweg te doen, omdat ik normaal altijd zo snel mogelijk thuis wil zijn. Nu ik zelfstandige ben en veel thuis werk, merk ik dat wandelen een makkelijke manier is om even te ontsnappen. Ik probeer elke dag een blokje om te doen naast mijn andere dagelijkse activiteiten. Ik reserveer er een tijdslot voor waarin ik echt géén doel heb behalve rondlopen. (Caro, 29)

Het brein neemt de benen

De kracht van de natuur klinkt misschien wat zweverig, maar op gebied van hersenactiviteit heeft die oerkracht wel degelijk een positief effect. ‘Mensen buiten vertellen plots over dingen waar ze zich over schamen. Zo hadden we een millennial die pas over een seksuele stoornis begon te praten toen we buiten waren. Binnen stond schaamte in de weg. Al wandelend kwam dat verhaal er dan toch uit.’

Moeilijke thema’s worden beter bespreekbaar. Ons brein heeft beweging nodig om te kunnen functioneren.

De Buitenpsychologen

 

 

‘Moeilijke thema’s worden beter bespreekbaar: je maakt minder oogcontact, de spanning glijdt van mensen hun schouders af en het is een moment om even goed adem te halen. We hebben vanuit onze wetenschappelijke achtergrond uitgezocht waarom dat zo goed werkt. Eigenlijk is het logisch. Ons brein heeft beweging nodig om te kunnen functioneren, concentreren, maar ook om te kunnen ontspannen,’ klinkt het bij De Buitenpsychologen.

Ik ben eind januari mentaal ingestort. De dokter stelde toen voor om met kleine beloningen te werken. In mijn geval resulteerde dat in wandelingen naar de bibliotheek. Ik volg inmiddels ook wandeltherapie en dat is een verademing. Ik kan me niet meer voorstellen dat ik een uur op de bank bij de psycholoog zou moeten zitten. Het voelt bevrijdend, er staat minder een rem op mijn emoties en ik spreek vrijuit. (Elien, 28)

Onderzoek van Gregory N. Bratman en zijn team toont aan dat wandelen in de natuur piekeren vermindert en hersenactiviteit doet dalen in het deel van ons brein dat gelinkt is aan verdriet, angst en depressie. Het onderzoek ging na of een wandeling van negentig minuten in de natuur een andere impact heeft dan een even lang durende wandeling in een stedelijke setting. De deelnemers werden onderzocht op basis van eigen ervaringen en hersenactiviteit. De researchers concludeerden dat de wandeling in de natuur beter is voor het mentale welzijn en ijveren voor gemakkelijk bereikbare natuurlijke omgevingen in of naast steden.

Lees ook: De kunst van shinrin-yoku

Wandelen als activiteit heb ik een jaar of vijf geleden ontdekt, op een dwingende wijze. Ik zat thuis met een burn-out en de dokter vond het van vitaal belang dat ik zou blijven bewegen. ‘Wandel zeker twintig minuten per dag’, was zijn advies. Sindsdien is het een gewoonte geworden wanneer ik me angstig, triest, zenuwachtig of rusteloos voel(Katrin, 31)

‘Er wordt aangeraden om dertig minuten per dag actief te bewegen. Heel wat mensen sporten dan anderhalf uur in één keer en denken dat ze op die manier genoeg hebben bewogen voor drie dagen. Dat is dus niet zo. Iedere dag genoeg bewegen is belangrijk voor lichaam en geest. Activatie en rust afwisselen is namelijk heel goed voor je brein. Zo geef je je brein de kans om tot rust te komen en klaar te zijn voor de volgende informatiestroom. Stress en adrenaline worden afgevoerd en je hersenen kunnen ontspannen en zich wapenen voor een volgende lading informatie’, leggen De Buitenpsychologen uit.

Dat millennials massaal naar buiten gaan en de zorgen van zich afwandelen is een goede zaak. We worden er fitter, rustiger, vrolijker en creatiever van.

De kop is zwaarder dan de benen

Filosoof Friedrich Nietzsche wist het al, ‘de meest waardevolle gedachten vallen ons te binnen tijdens het wandelen’. Dat blijkt ook uit wetenschappelijk onderzoek. Aan de Standford Universiteit onderzochten ze in 2014 de connectie tussen wandelen en ons creatieve vermogen. De conclusie van onderzoekers Marily Oppezzo en Daniel L. Schwartz was dat wandelen in de buitenlucht – in vergelijking met zitten of wandelen op een loopband – zorgt voor de meest vernieuwende en kwalitatieve creatieve ideeën. Wandelen stimuleert de vrije flow van ideeën en is een simpele oplossing om zowel creatiever uit de hoek te komen en meer fysieke inspanning in je leven in te bouwen. Hoe minder afleiding, hoe origineler bovendien de creatieve ideeën.

Als je voor je werk met ideeën en creativiteit moet bezig zijn, merk je al snel dat inspiratie vinden heel lastig is. Je kan het opwekken door je te concentreren, maar dat werkt niet altijd even goed. Ik heb nogal de neiging om me op te sluiten en heel erg hard na te denken om een nieuw goed idee te vinden. Proefondervindelijk merkte ik dat de beste ideeën kwamen terwijl ik een toertje deed. (Raf, 32)

De wetenschap bewijst: dat millennials massaal naar buiten gaan en de zorgen van zich afwandelen is een goede zaak. We worden er fitter, rustiger, vrolijker en creatiever van. En die beloning achteraf? Die voorzien we nu gewoon lekker zelf.

Meer info over wandeltherapie via debuitenpsychologen.nl